“Nu nog afwachten of mijn 7 strijders hier op Bergerac ook nog een happy end aan kunnen breien…” Zo eindigde mijn laatste blogbericht. Wel, een écht happy end werd het niet. Ten eerste omdat er van die 7 strijders zich weliswaar 5 op de uitslag vlogen, maar een echte kopduif helaas ontbrak. Ten tweede omdat een fout van mijn kant op Agen mij het 1e Kampioenschap onaangewezen in de afdeling heeft gekost! De aandachtige uitslagenlezer heeft wellicht al opgemerkt, dat ik op de uitslag van Agen op plek 83 sta, met daarbij genoteerd: 1/1. Dat betekent: 1 duif gezet en 1 duif geklasseerd. Echter, op de uitslagen van kring, het vlieggegbied en de Noordelijke Unie staat vermeld: 4/2. Dat betekent dus 4 duiven mee en 2 geklasseerd. Hoe kan zoiets gebeuren? Dat heb ik mij ook afgevraagd, maar al gauw bleek dat ik bij het instellen van mijn constateersysteem een black out heb gehad. Ik heb in niveau 4 (afdeling) helaas niet 4 maar 1 ingevuld. Daardoor is mijn eerst aangekomen duif -die mijn 2e getekende was – niet in de afdelingsuitslag opgenomen. Was alles goed gegaan, dan was die duif op plek 55 beland. Ik had dan 65 punten meer gekregen dan nu het geval is. Ik heb hierop nog reclame ingediend, maar die is helaas niet gehonoreerd. Dan denk je na Agen eerst: Die 65 punten, dat is niet zoveel. Het zal wel meevallen. Maar wat blijkt, nu de – door de vogelgriep nog steeds voorlopige!! – eindstand bekend is gemaakt: Ik heb een achterstand van slechts 34 punten op winnaar Nico Jan Koenders!!!!!
Maar ondanks deze bittere tegenvaller overheerst toch de trots op wat mijn duiven op 6 prachtige marathonvluchten hebben gepresteerd. Ik heb dat in een schemaatje gezet, kort maar krachtig, zodat de cijfers voor zichzelf spreken:
Prijzenoverzicht meerdaagse fond Het seizoen ben ik gestart met 12 nestkoppels. Eén doffer werd al gauw verspeeld, één duivin bakte er niets van en werd gestopt. In totaal werden op de 6 marathonvluchten de volgende aantallen duiven ingezet:
Ingezet
Aantal prijzen
Beste prijs
Aantal duiven
LIMOGES
7
4
1
6700
BERGERAC
4
2
14
979
RUFFEC
9
6
79
9617
CAHORS
5
3
9
3675
AGEN
4
3
154
3917
BERGERAC
7
5
212
2837
TOTAAL
36
23
Prijspercentage: 64 %
Slechts 2 duiven keerden niet terug naar huis, van Cahors
Op dit hok gebeurde het allemaal. En de start was overrompelend: hier ziet u op 4 juni 2022 LUCKY zitten, vlak voordat zij als 1e werd afgevlagd in de Noordelijke Unie tegen 6.700 d.
Dit alles resulteerde in de volgende kampioenschappen op de meerdaagse fond:
1e Kampioenschap Aangewezen Afdeling 8
3e Kampioenschap Onaangewezen Afdeling 8
5e Kampioenschap Aangewezen Noordelijke Unie
6e Totaalkampioenschap Noordelijke Unie
11e Kampioenschap Onaangewezen Noordelijke Unie
Het feit, dat ik vanaf de eerste vlucht bovenaan in de kampioenschapsstanden stond, heeft voor mij wel veel druk opgeleverd. Die druk leg ik mezelf grotendeels op, want ik wil eruit halen wat erin zit. Deze week heb ik gemerkt, dat de druk aardig van de ketel is. En dat is maar goed ook.
Hoe nu verder? Allereerst wordt er nog een ronde jongen gekweekt van alle kwekers en van de beste vliegduiven. Maar… voor de jonge duiven komen er nu de mooie vluchten aan. Geen zorgen meer om natoerjongen, maar lekker met de vroege jongen aan de slag. Ook hier zijn weliswaar verliezen te betreuren, maar ik mag nog niet klagen met nog circa 35 jongen op het hok. Deze week heb ik de schuifwand, die ik in de winter al had gemaakt, in gebruik genomen. Ik moet zeggen ,dat dat mij en ook de jongen stress heeft opgeleverd. Ze moesten erg wennen aan de opsplitsing van het hok en aan de kleine in- en uitvliegopening. Niettemin kwamen ze gisteren netjes naar huis, al bleek om half 8 dat de laatste haar poot had gebroken. Gelukkig heeft Nanne Wolff die direct kunnen spalken. Ik hoop op de eerste plaats dat de jongen goed naar huis komen, maar ook dat de dagfondjongen zich nu meer voorin de uitslag laten zien. Dat moet op onderstaand hok gebeuren…
Voor fondliefhebbers die geen ZLU spelen rest er nog maar één vlucht: Nationaal Bergerac. Daarvoor heb ik afgelopen dinsdag 7 duiven ingekorfd. De spoeling was wat dun geworden, omdat Nanne Wolff bij een paar duiven constateerde dat de vleugels respectievelijk de spieren niet goed aanvoelden. Daarbij was helaas ook Spirit, de enige duif die ik – na twee mooie prijzen – voor een derde keer wilde inzetten. Drie twee- en driejaarse duiven en vier jaarlingen moeten de eer nu verdedigen. In het vorig weekend werd Agen vervlogen. Het werd wederom een zware vlucht. Op veel plaatsen sloot het concours ’s avonds niet. Ik draaide 2 duiven mooi op tijd, maar niet helemaal in de kop. Niettemin was dat dat genoeg om mijn eerste plek in kampioenschapsstanden van Afdeling 8 te behouden. En om in beide standen van de Noordelijke Unie de 3e plek te bezetten. Gelukkig keerde dinsdag mijn vierde en laatste duif terug. Dat bezorgt mij de luxe, dat van al die 5 marathonvluchten slechts 2 duiven zijn achtergebleven.
Aansluitend op de duiven van Agen moesten de duiven van Nationaal Issoudun pas in de avond thuiskomen. In de week vóór inkorving heb ik er serieus over gedacht om aan deze vlucht helemaal niet mee te doen. Daar gaven de resultaten van die voorgaande vluchten alle aanleiding toe. Ook de intensiteit van het trainen van de duiven leek verdwenen. En zeker mijn motivatie. Halverwege de week bedacht ik dat ik toch nog 4 tweejaarse doffers zou zetten en op de inkorfdag besloot ik alsnog een klein jaarling duivinnetje te zetten, omdat die de voorlaatste 2 vluchten toch wel iets had laten zien. Een gezellige barbecue met Matthijs en zijn gezin vormde voor mij de overgang tussen Agen en Issoudun. Tien minuten nadat we alles hadden opgeruimd, Matthijs en zijn gezin waren vertrokken naar huis en ik zonder veel vertrouwen was gaan zitten wachten, kwam er een blauw duifje naar de punt van ons huis toe fladderen. Ik vermoedde dat het een nagekomen jong was. Of zou het toch… Toen ze naar beneden dook was het de vraag: Gaat ze linksaf naar het jongenhok of rechtsaf naar het dagfondhok?? En zowaar, ze ging rechtsaf!! Ik had de kloktijd van Eijerkamp gezien en begreep dat dit toch een leuke tijdduif moest zijn. Maar uiteindelijk was het zelfs goed voor een heuse teletekstplaats in afdeling 8 Noord. Al redelijk vlot daarna ( gezien het stroeve verloop) volgden twee broers, de 50 en de 51. Mijn club De Postduif, Kampen fungeerde als Nationaal inkorfcentrum en er hadden ook enkele Genemuider liefhebbers ingekorfd. Mijn duiven winnen daar de 1e, 6e en 10e prijs tegen 244 duiven! Het eerste duivinnetje heb ik maar ’t KLEINE BLAUWTJE genoemd, want kleiner dan zij zitten er niet in het dagfondhok. Ze komt uit twee rechtstreekse duiven van clubmaat Johan de Vries. De vader van de beide broers komt ook van Johan! Zie stamkaarten.
Tot mijn grote verrassing kwam daar nog eens bij , dat ik dinsdagavond werd gebeld door de hoofdredacteur van Het Spoor, die mij meedeelde dat ik van Issoudun de 1e Grootmeester in Afdeling 8 ben geworden. Een prachtig kampioenschap vind ik dat! Zo kreeg de dagfond toch nog een happy end.
De overnachtfond is eigenlijk van de eerste tot de vijfde vlucht voor mij een feest geweest. Nu nog afwachten of mijn 7 strijders hier op Bergerac ook nog een happy end aan kunnen breien………
De oude duiven hebben intussen al ruim de helft van het vliegseizoen erop zitten. Op 9 juli had ik zowel op een dagfond- als op een overnachtfondvlucht duiven mee. En de tendens die zich in de afgelopen maanden al liet zien, zette zich voort. Dat betekent , dat het met de dagfond nog steeds niet wil vlotten. Ik heb daarom meteen die duiven weer gekoppeld in de hoop er nog een aantal op verse eieren op de laatste vlucht te kunnen spelen.
Maar….. ook op de overnachtfond zette de tendens van de eerdere vluchten zich voort! Die werd mooi weergegeven in de kampioenschapsstanden van de Noordelijke Unie. Na de vluchten Limoges, Bergerac en Ruffec kon ik dik tevreden zijn:
Vijf duiven gingen mee naar Cahors voor een terugreis van 1017 km. Een halfzus van LUCKY, de winnares van Limoges, ging als eerstgetekende de mand in, omdat ze van die Limoges netjes als mijn 3e duif werd afgevlagd én omdat ze er piekfijn op stond. Naar gelang de lossingsdag dichterbij kwam steeg de spanning: Zou het mij lukken wéér in de kop van de uitslag te draaien? Zou ik die mooie kampioenschapsstand kunnen verdedigen??
Het antwoord kwam 24 ½ uur na de lossing. Toen landde mijn eerstgetekende op de valklep, juist op het moment dat ik even de keuken wilde binnenstappen. Verbazing, ongeloof, bewondering waren de gevoelens die door me heen gingen.
Ik heb haar de naam GOING HOME gegeven. Het is de titel van een prachtig nummer van Dire Straits, een van mijn favoriete bands. Dit nummer zou het erg goed doen als achtergrondmuziek van een film over deze vlucht…
Ze heeft dezelfde vader als LUCKY, maar haar moeder is afkomstig van de combinatie Rekker-Westra, zoals meer van onze kweekduiven. Haar nestbroer vloog ook nog prijs, evenals een derde duif.
De voorlaatste overnachtvlucht wordt Bordeaux op 19 juli. Daarvoor worden de 3 duiven klaargemaakt, die ook naar Bergerac zijn geweest. Mogelijk nog aangevuld met een vierde. De week daarna wordt het marathonseizoen afgesloten met opnieuw Bergerac. Ik hoop SPIRIT weer in topconditie te kunnen krijgen en ook een aantal jaarlingen, waaronder een vol zusje van LUCKY. Het zal toch niet….
Als je het bovenstaande leest, denk je wellicht: Dat is een open deur intrappen. En natuurlijk zijn dit twee heel verschillende disciplines in de duivensport!! Ik beoefen ze al sinds 2004 en zowel op de dagfond als op de overnachtfond is altijd op nest gespeeld. Tot…….. een kleine 2 weken geleden! Toen had ik net de tweede dagfondvlucht van dit jaar achter de rug en het werd eigenlijk een drama: Ik begon te laat , wachtte ook nog eens een hele poos op een tweede duif en het prijspercentage was om te huilen. De eerste dagfondvlucht was ook al niet om over naar huis te schrijven. Nadat ik er een nachtje over had geslapen, stond mijn besluit al snel vast: Ik stop met dagfond op nest en stap over op weduwschap.
Mijn redenering was, dat het halve seizoen op de dagfond waarschijnlijk al mislukt was en dat ik de laatste 3 vluchten beter kon gebruiken om een ander systeem te testen. En…het is wel wennen hoor. Ik heb de duiven een paar keer kunnen lappen, maar merk ook dat het voor hen nog wat onwennig is. Maar goed, negen duiven worden hopelijk zaterdag gelost in Nevers om 652 km af te leggen. We gaan het zien!!!
Maar wat het verschil tussen dagfond en overnachtfond bij mij écht heel groot maakt zijn de resultaten op de overnachtfond. In het voorjaar heb ik het nog naar een duivenmelker op bezoek uitgesproken: “Ik verwacht dat ik op de dagfond dit seizoen beter zal presteren dan op de overnachtfond” Wel, het omgekeerde is waar! In mijn vorige blog heb je kunnen lezen over de mooiste duivendag van mijn leven, veroorzaakt door LUCKY, die “eventjes’ met de overwinning op Limoges aan de haal ging in de Noordelijke Unie. Mijn andere duiven deden het ook goed en zorgden samen voor de 8e plek in Sector 3 in het Grootmeesterkampioenschap.
Afgelopen weekend stond de Koninginnevlucht Sint Vincent op het programma. Ik had er 4 mee, het dubbele van wat ik ooit eens eerder had gezet. En wéér werd ik in de vroege morgen verrast door een kopduif. Dit keer was het mijn 5-jarige duivin, die net als LUCKY uit Pipa, het Jellemaduifje komt.
In Zone 2 van de Noordelijke Unie verovert ze zelfs nog een plek op Teletekst. Zoals bekend is deze vlucht vanwege de hitte ingekort en – vreemd genoeg – niet in de middag gelost maar al vroeg in de morgen. Het werd een superzware vlucht! Mijn tweede (halfbroer Lucky) kwam tegen 14 uur, mijn eerste getekende de volgende dag rond de middag en de laatste was 2 dagen later ook terug. Zodoende heb ik op de eerste 2 marathonvluchten 100 % thuis.
Intussen worden momenteel 9 duiven extra in de watten gelegd, omdat ze a.s. dinsdag worden ingekorfd voor de ochtendlossing Ruffec. SPIRIT wordt de vaandeldrager en verder zijn het op 1 na allemaal jaarlingen. Weer een nieuwe ervaring: jaarlingen op een ochtendlossing..
Wat mij de laatste week eigenlijk het meest heeft beziggehouden is de terugkeer van de coliziekte. Ik heb de fout gemaakt, dat ik tijdens de ‘eerste golf’ de Belgamcokuur niet helemaal heb afgemaakt. Er terwijl ik juiste zo lekker bezig was met het opleren van de jongen, sloeg coli weer toe. Op twee na zijn ze er nu doorheen. Die twee heb ik maar apart gezet en ik vraag me af of morgen zal blijken dat één van de twee het derde slachtoffer van deze rotziekte is.. Dat zou het totaal op 9 brengen!
De eerste africhting a.s. dinsdag moet ik in ieder geval laten schieten. Ik hoop dat ik een week later kan insteken.
(Het is weer een lange blog geworden, maar ik heb veel ‘plaatjes’ toegevoegd.)
Nu ik weer een blogbericht op mijn site plaats, besef ik dat de vorige erg lang geleden was. Nog voor de start van het fondseizoen met de eerste dagfond wilde ik er één schrijven, maar het ontbrak mij soms aan tijd en soms aan zin. Eigenlijk maar goed ook, want het zou misschien wel een klaagzang zijn geworden over:
Het onbegrijpelijke verlies van 3 jaarling dagfondduiven al op de eerste trainingsvlucht.
De coli, die twee weken de jongen in zijn greep had en 6 slachtoffers maakte.
De uitslag van de eerste dagfond, waarin níet stond 8 van de 10 prijs, maar 9 van de 19 prijs.
741 liefhebbers uit de noordoosthoek van Nederland zorgden voor een deelname van 6710 duiven, gelost in Limoges in de regio Limousin.
Nu de 6 noordelijke provincies de aftrap voor het marathonseizoen vierden met de vlucht vanuit Limoges (815 km voor mijn duiven), heb ik een bijzondere aanleiding om toch weer in de pen te klimmen. Ik had 4 koppels vooral tweejarigen gepland voor deze vlucht. Eén viel af, doordat ze bij een eerdere vlucht 2 dagen te laat kwam. Dus werden op dinsdag 7 duiven ingekorfd bij mijn club De Postduif te Kampen. Een club die de laatste jaren flink aan de weg timmert op allerlei disciplines. De voorbereiding verliep voor één koppel anders dan anders: Spirit – ja die duif die vorig jaar van Bergerac om 2.30 uur in de nacht arriveerde – en zijn vale duivin hadden niet veel interesse om in hun vaste broedhok te gaan nestelen. Ik merkte een paar dagen achter elkaar dat ze liever in de hoek van het hok op de roosters wegkropen. Toen heb ik op een avond een klein broedhokje van 40 x 50 cm getimmerd, hangend onder het onderste broedhok in die hoek. Dat plekkie werd maar al te graag in beslag genomen.
Links de latere winnares, rechts de als tweede aankomende duif.
Op de zaterdag voor de inkorving hebben Matthijs en ik de 7 duiven één voor één in de hand genomen om te kijken hoe de conditie was. Die was redelijk goed, maar kon echt beter. Dus moest door opvoeren in de laatste 3 dagen de conditie aangescherpt worden. Bij inkorving bleek dat aardig gelukt en ik herinner me dat de vale duivin vooral flink was bijgekomen.
Op de vrijdagavond van de lossing had ik het vermoeden dat er in de late nacht misschien toch wel duiven zouden kunnen komen. Met de ervaring van vorig jaar dat duiven kennelijk het hok moeilijk kunnen vinden in het donker, had ik op mijn verjaardag een breedstraler gevraagd en gekregen. Die heb ik ’s avonds geïnstalleerd. En toen ik om 3.00 uur ’s nachts zag dat er in den lande nog geen duiven waren aangekomen, besloot ik de breedstraler toch maar even te testen:
Net even te gek!!!
Mijn vrouw werd wakker van deze lichtzee en mopperde dat de halve buurt zo wakker zou worden. Ik besefte ook wel dat deze lamp te sterk was en eventuele nachtvliegers eerder zou afschrikken dan aantrekken. Dus werd de lamp weer uitgeschakeld. En de wekker werd op 5 uur gezet. Toen ik wakker werd, bleek dat er nog steeds geen duiven waren aangekomen. Omdat ik door een verjaardag de wedstrijd België – Nederland had gemist, heb ik die liggend op de bank teruggekeken.
Matthijs wilde ook graag de aankomst van de duiven meemaken en dus appten we elkaar een paar keer. Goed half 8 appte hij dat zijn dochter om 10 uur een handbalwedstrijd had en zijn vrouw een weekend weg was. “De duiven zullen voorlopig nog wel niet bij bosjes uit de lucht vallen, dus ik denk dat ik eerst naar die wedstrijd ga en dan naar jou toe kom.” Ikzelf begon me ook een beetje te vervelen en trok mijn jas aan om een klein en kort klusje te gaan doen in de tuin van een school waar ik vrijwilliger ben. Twee minuten nadat ik appcontact had met Matthijs, stond ik klaar voor het raam om te vertrekken en zag ik nog nét de genoemde vale duivin waarschijnlijk van het dak van ons huis op het dak van het hok vallen.
Met een trillend lijf toch nog een scherpe foto kunnen maken.
Het is eigenlijk niet mogelijk om te beschrijven wat er dan allemaal met je gebeurt, maar ik ga het toch proberen: Ik was in totale verwarring! Was dit wel de Vale die ik ingekorfd had voor Limoges?? (Twee zusjes lijken erg op haar) Het is toch niet mogelijk dat hier een duif komt, terwijl liefhebbers in Utrecht en Gelderland, die wel 80 km minder afstand hebben, nog geen duif terug hebben?? Toch liep de duif na een minuutje binnen en werd ze geregistreerd. Ik stond echt te trillen op mijn benen, want dit moest wel een heel vroege duif zijn.
Het display bewijst, dat de duif toch echt gearriveerd is. Een opluchting dat dat veilig gesteld is.
Maar toen sloeg de stress nog meer toe: Ik probeerde de duif te melden met de speciale app en dat bleek goed te werken, maar de gegevens waren niet te zien op de site Compuclub Live. Ook melden op onze eigen verenigingssite lukte niet! Nu is het zo dat je officieel binnen een half uur de duif moet melden, anders is het mogelijk dat je gediskwalificeerd wordt. Ik belde mijn broer en die gaf de tip om de secretaris van de afdeling in te lichten. Dat deed ik meteen en ook postte ik een foto met een bericht op Facebook. “Dan heb ik in ieder geval bewijs dat die duif er op die tijd was”, dacht ik.
Intussen was Matthijs natuurlijk ook aangekomen. Ook hij was stomverbaasd, maar wel reuzeblij. Maar onze blijdschap over deze topprestatie werd toch flink getemperd, omdat er misschien wel een uur lang geen meldingen waren te zien op Compuclub Live. ZOU HET KUNNEN ZIJN, DAT WE DE 1e SPELEN VAN HET HELE CONCOURS??? Uiteindelijk verschenen mondjesmaat toch meer meldingen en ook die van ons kwam ertussen…..nee… erboven te staan.
Hier is al te zien, dat het een vrij zwaar concours zou worden.
De eerste appjes stroomden binnen evenals talloze reacties op Facebook. Mijn broer Gerard was de eerste die een boeket bloemen kwam brengen. Drie uur na LUCKY, zoals de vale duivin gedoopt werd, kwam haar doffer en binnen drie kwartier daarna viel nog een Rekker-Westradoffer en zijn duivin ( een halfzus van Lucky) Deze drie prijzen waren alle drie ruim 1 op 10. Samen zorgden ze dat ik op deze vlucht in Afdeling 8 de 4e Grootmeester word. En dat met 4 duiven die in 2021 ook prijsvlogen op de snelle Bergerac.
1 0742.9426 Comb. van den Dragt Harderwijk 610.533 2 0933.0371 Jack van Eck Dreumel 553.450 3 0849.0187 A. Borgers Huissen 541.100 4 0410.0482 A.J. Kok IJsselmuiden 507.871 5 0865.0018 Mark van Ingen Elst 419.320 6 0748.0666 H. Rozendal Wapenveld 414.043 7 0410.0962 W.J.E. Diender Grafhorst 392.655 8 0772.0007 R. Wolf Eefde 378.620 9 0937.9226 A. Driessen & Zn. Wijchen 373.535 10 0772.0197 Wilfred Pasman Empe 371.210
Het werd een energieverslindende ochtend en voormiddag. Tegen 15 uur ben ik drie kwartier in bed gekropen om de accu even weer wat op te laden. Inmiddels was ook de 5e duif terug. Hij stond op 3 dagen broeden en dat was eigenlijk geen gunstige stand. De 6e kwam de volgende dag enigszins gewond terug. Gelukkig lijkt het hem niet te belemmeren in het vliegen. De 7e duif is achtergebleven, maar was in het voorseizoen ook al de zwakste schakel.
Natuurlijk werd in onze eigen Afdeling 8 ook de zege behaald.
Rond 18 uur ging ik naar de club om mijn constateersysteem te laten uitlezen. De vlag hing uit! Veel felicitaties van de bijna 30 clubleden vielen mij ten deel. Ik heb iedereen op een consumptie getrakteerd. Op het einde van de gebruikelijke prijsuitreiking kreeg eerst het oudste lid, John Strieker, een boeket bloemen, omdat hij in Afdeling 8 voor het eerst in zijn leven een teletekstplaats had bemachtigd. Ook ik kreeg een boeket, waarna er nog een foto werd gemaakt onder de vlag.
Samen met voorzitter Hans Huisman, die deze dag samen met zijn vader schitterde op Niergnies.
Dan mag de stamkaart van LUCKY hier ook niet ontbreken. Er zijn veel goede bloedlijnen in te ontdekken. LUCKY is gekweekt door Matthijs.
In de dagen volgend op de feestelijke zaterdag heb ik regelmatig de uitslag van de Noordelijke Unie aangeklikt en elke keer bedacht ik hoe speciaal het is dit concours te mogen winnen. Ik kreeg twee keer een reporter over de vloer, een derde nam een telefonisch interview af en verder werd mij door 2 personen gevraagd digitale informatie door te spelen, waaronder het vooraanstaande Belgische duivenblad De Duif. We hebben in al die voorbije jaren gelukkig verschillende mooie prestaties met onze duiven mogen leveren, maar zoals ik het nu beleef, spant deze wel de kroon.
Dank aan allen die op welke manier een felicitatie hebben gestuurd en ook aan jullie die de moeite genomen hebben om dit blogbericht te lezen. Ik hoop dat het jullie heeft kunnen boeien.
Voor onszelf blijft dit blogbericht de beschrijving van een dierbare herinnering voor de toekomst.
Zo werd tweede Pinksterdag 2022 samen reporter Gerrit van Eikenhorst van HET SPOOR heel bijzonder.
Eindelijk kon onze vereniging, De Postduif te Kampen, weer een vergadering houden. Dat was ook wel nodig om iedereen in de club op scherp te zetten: niet alleen op eigen hok, maar ook in de club wacht er weer veel werk. Een mooie afsluiting van de vergadering was de huldiging van de jubilarissen. Ten gevolge van 2 jaar corona waren er intussen acht ‘opgespaard’. Mijn broer Gerard en ik behoorden daar ook toe. Als tieners waren we elk weekend in De Postduif om te helpen. En op een leeftijd van rond de 15 hielpen we tijdens het klokken afslaan al met het invullen van de ponsformulieren van rekenbureau Euregio, de eerste opvolger van degenen die de uitslag – handmatig!! – uitrekenden. Pas in 1971, op 20-jarige leeftijd , werd ik net als Gerard lid. Allebei hebben we er intussen dus officieus 55 en officieel 50 jaar lidmaatschap op zitten. Alle jubilarissen ontvingen een speld, een oorkonde en een waardebon. Daar kwam nog bij dat voorzitter Hans Huisman zich goed had voorbereid en voor iedereen een passende toespraak had, inclusief een mooi boeket natuurlijk.
V.l.n.r.: Arnold Kok, Tijmen Huisman, Gerrit Schrijer, Klaas Kruithof Gerard Kok, Kees Post, Gerrit Huisman en Mark van den Berg. Op de achtergrond Hans Huisman.
Op de voorlaatste vergadering had ik voorgesteld om het pleintje op te knappen, dat voor ons prachtige clubgebouw ligt. Veel tegels waren verzakt, de aansluiting op de asfaltweg was rommelig, waardoor er onkruid groeide en de oprit voor de mandentrolleys naar de ingang was aan vervanging toe. Het voorstel werd vlot aangenomen. Ik stelde mezelf beschikbaar en oud-voorzitter Wim Diender en ook de 82-jarige Jan Kanis staken hun vinger op. In maart moest het dan toch wel gebeuren! Ik overlegde met Johan de Vries – intussen ook bestuurslid – en vroeg nieuwkomer Jesper Hollander erbij om de hoge gemiddelde leeftijd (circa 70 jaar!) wat te drukken. In drie lange ochtenden stripten we het plein (7x 12 meter), verspreidden we 6 kuub zand , creëerden we een permanente oprit, herstraatten we het plein en plaatsten we kunststof paaltjes. Dit om te voorkomen dat er auto’s zouden worden geparkeerd. Om te zorgen dat de bestrating mooi vlak zou liggen hadden we wel wat professionele hulp nodig. Daarvoor had ik mijn zoon Matthijs gevraagd, die het zand netjes heeft uitgevlakt. We zijn erg blij met het resultaat: schoonheid en effectiviteit gaan straks hand in hand.
Even pauze met Roel van Bruggen, Matthijs Kok, Jan Kanis en Jesper Hollander. Op deze foto is ook enigszins te zien hoe mooi ons gebouw gesitueerd is in het Kamper plantsoen.Uitgerekend erevoorzitter Gert van ’t Veen kwam ons heerlijke tompouces bij de koffie brengen.Het resultaat mag er zijn.
Op eigen hok heb ik natuurlijk de laatste weken ook niet stilgezeten. Er is een ronde jongen afgezet, die deze week wordt aangevuld met een tweede ronde van de kwekers. Dan zit het nieuwe onderkomen van de jonge duiven ook écht vol. Ik heb al jarenlang geen drinkpotten meer in de hokken, maar wel de bekende blauwe drinkbakjes. Om de jonge duiven daar vanaf het spenen bekend mee te maken heb ik er nu een poos zes stuks bij elkaar gezet als voerbak. Drinkbak en voerbak hebben nu even dezelfde kleur. Mijn voornemen is om vanaf a.s. weekend de jonge duiven elke weekend in de mand te zetten, voorzien van voer en water. Juist: in diezelfde blauwe bakjes.
Op moment van schrijven zitten de vliegduiven net een dag of 5 gescheiden. Op 5 april worden in ieder geval de dagfondvliegers gekoppeld. Voor de overnachters ga ik nog een keer aan het rekenen, voordat het voor hen zo ver is. Best wel spannend, want de voorbereiding op het seizoen is nu heel anders dan voorheen. Iedereen veel succes gewenst met de opstart van VLIEGSEIZOEN 2022 !!!
Zo langzamerhand ontwaak ik weer uit mijn winterslaap. Afgezien van de herinrichting van mijn hokken is er weinig gebeurd op de hokken. De duivensport stond op een laag pitje, zeker in deze coronatijd. Maar in de eerste weken van januari heb ik toch al weer een paar leuke hokbezoeken afgelegd. Allereerst mocht ik bij clubgenoot Johan de Vries zijn kweekduiven bekijken. Het was om de vingers bij af te likken: prachtig kweekmateriaal! Er begint zo langzamerhand al duidelijk een stam te ontstaan! En Johan heeft ook nog een aantal indrukwekkende nieuwelingen aangeschaft. Het was gezellig ‘melken’ bij Johan.
Johan de Vries, IJsselmuiden
In de winter worden steeds meer bonnenverkopingen gehouden. Ik stel er een aantal beschikbaar en kijk ook regelmatig of ik zelf nog wat leuks op de kop kan tikken. Een bon van een andere clubgenoot, Henri van den Berg, leek me wel wat. Dus in overleg met Matthijs heb ik die gekocht. Hoewel het een bon voor een jong 2022 was, konden we er ook een laat zomerjong voor krijgen. Toen bleek dat het een duivin was, hadden we er wel oren naar. Ook bij Henri konden we even een kijkje in de hokken nemen en kregen we enkele kwekers in handen. Henri vertelde dat hij vier doffers uit het Bosuakoppel, Bruce Lee en Lucy Liu, op het kweekhok heeft. En ook vier duivinnen uit een ander topkoppel, namelijk Justin x Rosella. De ouders van onze aanwinst komen uit deze twee fantastische kweekkoppels. Mooi is, dat mijn Schalie precies dezelfde 4 grootouders heeft, maar andere ouders. De Schalie wordt nu ook gebruikt voor de kweek. Deze beide duiven passen prima in onze Henri vanden Berg/ Johan de Vrieslijn.
De bonnen die ik beschikbaar stelde betroffen vooral late jongen uit goede vliegduiven en een enkele kweker. De mooiste bon heb ik bewaard voor mijn vereniging De Postduif, Kampen . Die bonnenverkoop haalde een recordgemiddelde van €190!! De koper van mijn bon had hier in de zomer ook al eens een jong gehaald: Nick van Adrichem uit Emmeloord. Het duivinnetje dat hij kwam ophalen is een inteelt naar de Blue Surprise. Ik had die oude baas en ook Grande Dame, Lotte en Noa bij Matthijs opgehaald om ze aan Nick te laten zien. Mooi om te zien dat hij zó onder de indruk van deze duiven was! En van zijn aanwinst was hij ook helemaal weg, getuige onderstaande foto.
Nick van Adrichem, Emmeloord
Tenslotte heb ik na de ‘winterslaap’ mijn oor eens te luisteren gelegd bij een liefhebber, die niet alleen met oude maar ook met jonge duiven superuitslagen weet te realiseren: Dirk Huizinga uit Bant was zelfs een paar jaren geleden de Beste Liefhebber van Nederland!! We kennen elkaar al meer dan 30 jaar. Hij heeft mij vooral zijn voerschema uit de doeken gedaan en de verdere begeleiding van de jonge garde. Ik ben van plan die naadloos over te nemen, in de hoop dat de verliezen beperkt zullen blijven en dat ik met name op de jonge duivenvluchten boven de 300 km leuke uitslagen kan maken.
Dirk Huizinga, Bant
Het is voorlopig de bedoeling om op 28 januari kwekers en vliegers te koppelen. Dat is voor ons een totaal nieuwe aanvangsdatum van de kweek. We hebben er wel zin in, maar ik vind het wel een hele uitdaging hoe ik op mijn kleine accommodatie de overstap naar de vluchten moet gaan maken. Lukt het mij om de vliegduiven (nestduiven!) over een vrij lange periode gescheiden te houden, voordat ze gekoppeld worden voor de eerste dagfond- respectievelijk marathonvluchten ??
In mijn blogbericht van 2 oktober heb ik al gemeld, dat er dit najaar een verbouwing in mijn vlieghokken zou plaatsvinden. Het grootste deel van die verbouwing is intussen al gerealiseerd. Omdat ik een ren voor het vlieghok van de oude duiven heb, kon ik de aanpassing hiervan meestal uitvoeren, terwijl de duiven in het hok of in de ren zaten. Ik ben begonnen met de eerste tussenwand te verwijderen en ook de loketkasten in die beide hokjes. Gaatjes en kieren heb ik dicht geplamuurd of gekit. Waar nodig heb ik nog een likje grondverf aangebracht en daarna heb ik de wanden en het plafond met speciale kalk bestreken. Dit moet er o.a. voor zorgen dat bloedluizen en zwarte luizen wegblijven. Ik heb daar een paar keer last van gehad midden in het seizoen. Best vervelend! Ik denk wel dat het erwtenstro, dat ik toen ook als nestmateriaal gebruikte, dit probleem in de hand heeft gewerkt. De laatste jaren gebruik ik de aloude tabakstelen weer als vulling voor de nesten.
In het voorste hok zijn de broedhokken al geplaatst. In het achterste hok zitten de oude broedhokken nog.
De nieuwe broedhokken heb ik gekocht bij Henk van der Linde in Zwartsluis. Ze hebben elk een kantel/schuifrek en dat bevalt nu al erg goed. Twee torens met 4 broedvakken van 60 breed heb ik kant en klaar opgehaald. De andere 4 heb ik als bouwpakket gekocht. Die zijn wat goedkoper dan de kant en klare. Deze broedbakken zijn 65 breed. Maar ik ben er nog wel even zoet mee geweest om ze in elkaar te zetten. Alle schroeven moesten worden voorgeboord en alle verbindingen verlijmd. Gelukkig kon ik dit klusje in onze ruime keuken klaren. En toen het een oppasdag voor twee kleindochters was, heeft een van hen me nog even geholpen ook.
Foto is helaas niet helemaal scherp, maar geeft toch een beeld….
Daarna heb ik de 3 torens in het achterste hok geïnstalleerd. De in totaal 6 torens pasten maar net op de volledige, inwendige breedte van het hok! Met tochtband en kit heb ik kieren voorkomen en weggewerkt. Daarna heb ik een tussenwandje gezet met een draaideurtje. Het is een genot om de duiven in deze twee hokken te verzorgen. Nu maar afwachten of ze er minstens zo goed op gaan vliegen.
Hok voor de overnachtduiven.
Zoals eerder gezegd verhuizen de jongen naar het hok dat tegen de berging staat. Het is 2.28 m breed en 1.63 m diep. Ik heb een mooie loketkast gratis kunnen ophalen in Friesland en die heb ik – net als de loketkast die ik al had – moeten inkorten om ze een passende plek te kunnen geven. Het is dus de bedoeling alleen te kweken voor de jonge duivenvluchten en niet meer voor de natoer. Een bevriende duivenmelker, die ook met jongen hard weet te spelen heeft toegestemd in mijn verzoek om mij op dat vlak eens bij te praten. Tot nu toe speelde ik de jongen alleen om ze ervaring te laten opdoen. Een leuk prijsje beschouwde ik als meegenomen. Alhoewel…ooit was ik 12e Nationaal kampioen jonge duiven.
Maar ik hoop in 2022 met de jongen wat betere uitslagen neer te kunnen zetten, al blijft het hoofddoel om op het eind van het seizoen een mooi aantal goed bevlogen dagfond- en overnachtfondjongen over te houden. Daarom wil ik het jongenhok nog verder aanpassen, namelijk door een paar schuifdeurtjes in te passen, zodat ik de jongen in de tweede helft van hun seizoen op de deur kan spelen. Dat wordt nog wel even een uitdaging. Vooral wordt het een puzzel hoe ik ze apart kan laten uitvliegen. Daar moet ik nog wel een poosje op ‘broeden’.
Het moet in de winter van 2017/2018 zijn geweest, dat wij kennismaakten met Auke Rekker. Hij kocht van ons een kweekdoffer. Liever gezegd: we ruilden hem tegen twee jongen van 2018, twee bonte kleindochters van Roos. We gingen ermee spelen. Aanvankelijk leek dat goed te gaan, maar één ging toch bij de jonge duivenvluchten uiteindelijk verloren. De ander bleef in 2019 achter.
Maar… we bleven onder de indruk van de duiven van Auke en Marijke en haalden in 2018 al de eerste van onze huidige Rekkerkwekers: Auke, Kjeld en Lobke. Daarna zijn er elk jaar wel een paar Rekker-Westraduiven verhuisd van Berlikum naar IJsselmuiden/ Kampen: Kinderen van de Vale Orange en van Selina bijvoorbeeld. Een paar weken geleden stapten we wéér in de auto naar Friesland. We mochten een nieuwe duivin ophalen voor een eerdere aankoop, waarmee we veel pech hadden. Maar Matthijs en ik hadden tegen elkaar gezegd dat we er nog een doffer bij zouden kopen , als het aanbod ons aanstond.
Na eerst een poos lekker te hebben bijgekletst, onder het genot van een kopje koffie konden we nu ook voor het eerst de nieuwe hokaccomodatie zien. Prachtig was dat. En toen werd het zoeken. We hadden er in feite al gauw een paar op het oog, maar van eentje was het de vraag of het een doffer of duivin is. Telkens zocht Auke weer een duifje op en gaf het ons in handen. Uiteindelijk zijn we erg tevreden over de twee waarmee we huiswaarts keerden. Weer twee kleinkinderen van Roos, maar nu stroomt er ook nieuw Jellema-, Batenburg- en Ernestbloed door hun aderen. We zijn er erg blij mee en hopen dat deze 2 zullen zorgen voor meer successen van de Rekkerduiven op ons vlieghok.
Het afsluiten van het vliegseizoen ervaar ik altijd weer als een keerpunt in het duivenjaar. Je zou het kunnen vergelijken met de jaarwisseling zoals we die via de kalender kennen. Andere momenten waarop ik onze hobby als het ware vier zijn de start van de kweek en de start van het vliegseizoen. Maar zoals gezegd: eigenlijk staan we nu aan het begin van een nieuw duivenjaar. De rui is niet de leukste periode maar zeker erg belangrijk. Nee het leukste van deze tijd vind ik de “goede voornemens” t.a.v. het nieuwe duivenjaar. Eigenlijk ontstonden die al in de tweede helft van het voorbije vliegseizoen.
Zo merkte ik, dat ik niet echt – zoals vorige jaren – het enthousiasme en de energie kon opbrengen om de natoerjongen naar het vliegseizoen te begeleiden. Het wordt me allemaal wel een beetje veel, waarschijnlijk omdat ik een pietje precies ben en de jaren gaan tellen. Er is nog een tweede reden waarom ik het in 2022 anders wil aanpakken met de jonge duiven. Dat is namelijk, dat ik het steeds belangrijker vind de jonge duiven een gedegen en uitvoerige leerschool te geven in hun geboortejaar. Dat lijkt ook landelijk steeds meer de tendens te worden. Daarom heb ik – natuurlijk in overleg met Matthijs – besloten in 2022 alleen maar jongen te kweken voor het eigenlijke jonge duivenprogramma. Dat houdt in, dat we niet al rond nieuwjaar beginnen met kweken, maar waarschijnlijk ongeveer een maand later. De eerste ronde van de kwekers zal worden overgelegd naar de vliegduiven, er zal ook uit de beste vliegduiven gekweekt worden en de tweede ronde kwekers maken mijn jonge duivenbestand voor 2022 compleet. Ik moet nog wel een poosje nadenken hoe ik de vliegduiven na de kweek voorbereid op het vliegseizoen. Dat zal nog wel het nodige kunst- en vliegwerk vragen!!
Dit alles houdt wel in, dat ik de verdeling van al mijn vliegduiven over de hokken moet veranderen. Afgelopen jaar was het grootste van mijn twee hokken verdeeld in 3 kleine afdelingen. Daarop huisden de dagfondduiven, de vroege jongen en de natoerjongen. De overnachtploeg zat in het hok tegen de schuur. Na de rui ga ik het grote hok in tweeën verdelen. De dagfondduiven blijven dan in het ene deel en de overnachtploeg komt in het deel ernaast te zitten. De ploeg jonge duiven komt dan in het hok tegen de schuur.
In 2007 zaten hier ook de jongen. Een hele goede lichting, want 3 ervan vlogen in 2008 elk Teletekst.
Omdat het de bedoeling is 12 koppels dagfond en 12 koppels overnachtfond te houden, zullen er wel nieuwe broedhokken moeten komen. De huidige zijn 70 cm breed en daarmee kom ik niet goed uit in de nieuwe opstelling. In elk hok komen 2 torens met 4 vakken van 65 breed en 1 toren van 60 breed. Het is trouwens een dubbeltje op zijn kant geweest of ik wel door zou gaan met zowel dagfond als overnachtfond te spelen. Ik dacht er halverwege het seizoen soms over met de overnacht te stoppen. Maar de 1e prijs Sint Vincent in het NIC en de grandioze belevenis van Bergerac heeft me/ons weer ruimschoots motivatie gegeven om op het ingeslagen pad door te gaan.
SIEM, 1e in NIC Kampen op St. Vincent
Voornamelijk door ruil is er nog versterking gekomen via de combinatie G.Beelen en Zn. uit Hierden. Deze allround spelers maakten een uitstekend seizoen door. Christiaan heeft zich de laatste jaren ook toegelegd op het overnachtwerk en het resultaat was dat ze dit jaar op 3 marathonvluchten Teletekst speelden. Van hen kregen we een jonge duivin uit Rocky, 1e NPO Limoges 2021 op 1.971 duiven. Verder ook nog een late duivin van 2020 uit 2 duiven van 2019 die als jaarling al de 49e en 66e Beste Marathonduif van Nederland waren. Uit de 8e NPO Perigueux op 2585 duiven van dit jaar kwamen ook nog twee jongen. En tenslotte hebben we aan samenkweek een prachtige dagfondduivin overgehouden, die komt uit onze Blue Surprise en hun Sanne. Sanne is trouwens ook de moeder van Rocky!!!
Matthijs is maar wát blij met de aanwinst, die Christiaan hem overhandigd heeft.