Blog

De rui vordert ook hier flink. Hoewel duiven in de rui wat vatbaarder voor ziektes zijn, lijken de duiven hier gelukkig nog gezond. Op één doffer met een nat oog na. Die laat ik gewoon uitzieken.           De duiven krijgen nu twee keer per week een bad. Omdat de meeste al vrijwel door de rui zijn en ik ze niet wil laten aanvetten, meng ik nu 10 % gerst door het voer. Als ze dat laten liggen, is dat een teken dat ze genoeg gegeten hebben. De charme van de duivensport in deze maand vind ik vooral het beoordelen van de lichting 2022 in hun nieuwe pak. Ik heb een mooi  stel goed afgerichte jongen overgehouden en regelmatig pak ik er een paar om ze te beoordelen:

• Hoe is de uitstraling van het oog? Kleur, kweekoog of vliegoog?                                               Kleine pupil?      Pupil naar voren gericht?
• Hoe voelt de rug aan? Loopt die vanuit de romp mooi door?                                                         Zijn de stuitbeentjes gesloten?
• Is de voorarm van de vleugel mooi kort?                                                                                          Met mijn ringvinger meet ik de afstand tussen romp en gewricht.
• Spieren?  Het lukt mij niet om zogenaamde lange of korte spieren te voelen.              Wel voel ik graag een duif met een stevige body.

DUIVENKEURING

Een poosje geleden ben ik met Matthijs met de ploeg jongen en een aantal oude duiven naar Gert Jan Beute geweest om ze te laten keuren.  De ouden kwamen erg goed uit de bus: de meeste duiven met 8-  t/m  8+ en enkele met 8 ½ .  De jonge duiven bleven daar iets bij achter, maar Gert Jan zei, dat je bij hun waardering volgend jaar een kwart punt kunt optellen.  Een van de uitschieters was de Red Once , die we vorige winter hebben aangekocht bij Gebroeders Limburg. (zie stamkaart)  Hij scoorde een 8 ½ . We kweekten er 4 vroege jongen uit en die zijn er nog alle vier. Zij scoorden 8 ½   8 ½ , 8+ en 8- .   Red Once stond de eerste ronde gekoppeld aan Pipa, de moeder van Limogeswinnares Lucky . Tijdens de tweede ronde stond hij gekoppeld aan Lobke, onze beste Rekker-Westraduivin.  We zijn erg benieuwd wat dit viertal in 2023 gaat laten zien.

PRIJSUITREIKINGEN

Met een zeer geslaagd marathonseizoen achter de rug staan er mij nogal wat prijsuitreikingen te wachten.  Ik ben daar in principe niet zo’n fan van sinds ik een gehoorbeschadiging heb opgelopen. Ik heb inmiddels wel 2 gehoorapparaten, maar in een grote groep mensen zijn ze meer tot last dan tot gemak. Toch ben ik inmiddels met Matthijs naar de prijsuitreiking van Marathon Noord geweest. Voordeeltje was dat we aan ronde tafels zaten, zodat je buurman automatisch al wat naar je toe gekeerd was.  Wat hebben die mannen ( en vrouwen!!) hun zaakjes goed voor elkaar! De nogal vele huldigingen werden in vlot tempo uitgevoerd, waarbij bleek dat de ceremoniemeester zich erg goed had voorbereid. Ik mocht een mooie cheque ter waarde van €933 ontvangen. Dat was een deel van de E-Bike/fietsenpoule, gewonnen door Going Home (halfzus Lucky) op de zeer zware Cahors.  In december volgen nog de prijsuitreikingen van Afdeling 8 en van de Noordelijke Unie.

JESPER

In mijn allereerste blogbericht heb ik jullie voorgesteld aan Jesper Hollander, een jongeman van  – toen –  20 jaar oud. Hij is een oud leerling van mij. Hij was toen net met de duivensport begonnen en ik vertelde in dat bericht onder andere, dat  hij het echt in de vingers leek te hebben. Dit seizoen heeft hij het overgrote deel van de vluchten meegedaan, niet onverdienstelijk. Enkele keren was hij eerste in de B-poule.  Ook aan de taartvluchten in ’t Harde deed hij mee.   En ja hoor: op 15 oktober vloog hij zijn eerste échte 1e prijs, tegen 29 liefhebbers en 310 duiven! Leuke bijkomstigheid voor mij was, dat de winnende duif uit een ei kwam, dat hij van mij kreeg.   Haar grootouders zijn: Blue Surprise, Alexia, Viktor en Nora.   Een geslaagde koppeling van de BS-lijn op de duiven van Johan de Vries.

TENSLOTTE

Er breekt nu een nogal rustige tijd aan op het kweekhok en het vlieghok. Koppelen doen we waarschijnlijk weer in de 3^e week van januari. Wel vinden we het leuk verkoopsites te volgen. Zodoende kwamen we ook op het spoor van onze laatste aankoop. Het is een zuivere Rekker-Westraduif. De vader is sterk ingeteeld naar de Zanzibar van Auke en Marijke. De moeder is ingeteeld naar de Roos.  Het doffertje heeft de kleur vooral van grootvader Zanzibar geërfd.

Een week geleden is het officiële vliegprogramma geëindigd. Ieder jaar geeft dat bij mij ongeveer hetzelfde gevoel: Van de ene kant vind ik het jammer dat we nu een half jaar moeten wachten voordat we onze duiven weer van een wedvlucht kunnen zien aankomen. Van de andere kant ben ik toch ook blij dat de druk van de ketel is en dat we in een wat rustiger levensritme de herfst en winter door kunnen komen.

De weergoden waren ons in 2022 over het algemeen goed gezind. Al in het voorjaar was het opvallend dat er vaak kopwind was. Het hele seizoen hebben  onze duiven vrijwel wekelijks hard moeten werken om thuis te komen. Het leek een jaar te worden, waarin geen enkele vlucht werd uitgesteld naar de zondag, maar in de laatste 2 weken kwamen we toch nog op de koffie. Vooral de allerlaatste vluchtdag zal mij nog wel even heugen: Zowel de jonge duivenvlucht als de natoervlucht werd uitgesteld en vervolgens moesten op de zondag  beide ook nog eens worden ingekort. Daarbij kwam nog eens, dat de duiven van beide vluchten tegelijk aankwamen, wat ik altijd jammer vind. In het clublokaal ging het seizoen vrijwel letterlijk als een nachtkaars uit: Met nog een klein aantal melkers kwamen we in de schemering aan om af te slaan en in het donker vertrokken we weer.

Ik ben niet zo van het stellen van doelen aan het begin van het seizoen, maar ik had me wel voorgenomen te proberen met de jonge duiven beter te gaan presteren. Het opnieuw indelen van de hokkenaccomodatie in de afgelopen winter was ook een onderdeel van dat streven. Daarom werd in augustus in het jonge duivenhok een tussenwandje met schuifdeur geplaatst om de jongen ‘op de deur’ te kunnen spelen. Wel, dat doel om beter te presteren is niet gehaald!!  En ik ben er ook wel achter waarom niet: Allereerst bleek dat het hok eigenlijk te klein is om het ook nog eens in tweeën te delen. Het leverde de jonge duiven een paar weken stress op. De ruimtes werden te klein en het   in- en uitvliegen door een nauwe opening was ook een nadeel. In Het Spoor lezend kreeg ik ook nog eens bevestigd wat ik al vermoedde: De jongen zijn geboren uit een koppeling in de derde week van januari. Gevolg was, dat ze niet paarlustig genoeg waren op het moment dat ze gescheiden werden. Daarom heb ik besloten ze volgend jaar gewoon vanaf het schapje te spelen. En in de laatste maand laat ik ze dan hun gang gaan, als ze willen gaan nestelen.

Eind vorig seizoen had ik ook besloten alleen maar vroege jongen te kweken en te gaan spelen, en geen latere jongen te kweken. Dat is me heel goed bevallen! De beschikbare hokkenaccomodatie wordt nu naar mijn mening optimaal gebruikt: Drie mooie ruimtes voor respectievelijk de dagfondduiven, de overnachters en de jonge duiven. Hoewel ook hier jonge duiven verloren gingen -eerste aan de coli en later op de africhtijgsvluchten – heb ik toch 30 jonge duiven overgehouden. Die hebben allemaal veel ervaring op kunnen doen. Vrijwel alle jonge duiven hebben tenminste  tweemaal 2 nachten mand meegemaakt. Sommigen zelfs 3 of 4 keer. Een mooie aanvulling voor de vliegploeg 2023.

De ruiperiode is inmiddels aangebroken, al wordt die bij de oude duiven nog even wat uitgesteld. Met name de dagfondduiven brengen namelijk momenteel een laatste ronde jongen van de kwekers groot voor de verkoop. Bij de dagfond zijn dat vrijwel allemaal blauwen, bij de overnachters is het een kleurrijk geheel.

Vooral het aandeel rode en vale duiven wordt steeds groter op mijn hok. Dat is te danken aan de duiven van de combinatie Rekker-Westra en van kweekdoffer De Bever. Die laatste is helaas niet meer op ons hok, maar ook dit jaar heb ik er nog 2 jongen van overgehouden. Enkele ingeteelde laatjes worden ook nog gereserveerd voor het kweekhok.

Afsluitend kan ik terugkijken op een enerverend vliegseizoen. Tegenvaller was wel het presteren van de dagfondploeg. Ik vind dat hok in vergelijking met het hok voor de overnachters wel wat te donker en  wellicht te open. Daar wil ik de komende winter verandering in brengen.              

 Niet alleen ik, maar ook mijn broer Gerard heeft dit jaar flink aan de weg getimmerd op de marathonvluchten. Beiden staan we in onze Afdeling 8 en in de Noordelijke Unie bij de kampioenen. “Die Gebroeders Kok doen het goed,” werd afgelopen zomer wel eens gezegd. Wat wil je ook als je uit een echt duivenhoudersnest komt! Mijn vader Jaap en zijn broers Jennes en Derk hielden rond de Tweede Wereldoorlog al duiven en niet onverdienstelijk.

“Nu nog afwachten of mijn 7 strijders hier op Bergerac ook nog een happy end aan kunnen breien…”   Zo eindigde mijn laatste blogbericht.                                                 Wel, een écht happy end werd het niet. Ten eerste omdat er van die 7 strijders zich weliswaar 5 op de uitslag vlogen, maar een echte kopduif helaas ontbrak.                 Ten tweede omdat een fout van mijn kant op Agen mij het 1^e Kampioenschap onaangewezen in de afdeling heeft gekost! De aandachtige uitslagenlezer heeft wellicht al opgemerkt, dat ik op de uitslag van Agen op plek 83 sta, met daarbij genoteerd: 1/1. Dat betekent: 1 duif gezet en 1 duif geklasseerd. Echter, op de uitslagen van kring, het vlieggegbied en de Noordelijke Unie staat vermeld: 4/2.  Dat betekent dus 4 duiven mee en 2 geklasseerd. Hoe kan zoiets gebeuren? Dat heb ik mij ook afgevraagd, maar al gauw bleek dat ik bij het instellen van mijn constateersysteem een black out heb gehad. Ik heb in niveau 4 (afdeling) helaas niet 4 maar 1 ingevuld. Daardoor is mijn eerst aangekomen duif -die mijn 2^e getekende was – niet in de afdelingsuitslag opgenomen. Was alles goed gegaan, dan was die duif op plek 55 beland. Ik had dan 65 punten meer gekregen dan nu het geval is. Ik heb hierop nog reclame ingediend, maar die is helaas niet gehonoreerd. Dan denk je na Agen eerst: Die 65 punten, dat is niet zoveel. Het zal wel meevallen.   Maar wat blijkt, nu de – door de vogelgriep nog steeds voorlopige!! – eindstand bekend is gemaakt: Ik heb een achterstand van slechts 34 punten op winnaar Nico Jan Koenders!!!!! 

Maar ondanks deze bittere tegenvaller overheerst toch de trots op wat mijn duiven op 6 prachtige marathonvluchten hebben gepresteerd. Ik heb dat in een schemaatje gezet, kort maar krachtig, zodat de cijfers voor zichzelf spreken:

Prijzenoverzicht meerdaagse fond Het seizoen ben ik gestart met 12 nestkoppels. Eén doffer werd al gauw verspeeld,   één duivin bakte er niets van en werd gestopt.                                                                      In totaal werden op de 6 marathonvluchten de volgende aantallen duiven ingezet:

	Ingezet	Aantal prijzen	Beste prijs	Aantal duiven
LIMOGES	7	4	1	6700
BERGERAC	4	2	14	979
RUFFEC	9	6	79	9617
CAHORS	5	3	9	3675
AGEN	4	3	154	3917
BERGERAC	7	5	212	2837
TOTAAL	36	23	Prijspercentage: 64 %

Op dit hok gebeurde het allemaal. En de start was overrompelend: hier ziet u op 4 juni 2022 LUCKY zitten, vlak voordat zij als 1e werd afgevlagd in de Noordelijke Unie tegen 6.700 d.

Dit alles resulteerde in de volgende kampioenschappen op de meerdaagse fond:

1^e Kampioenschap Aangewezen  Afdeling 8

3^e Kampioenschap Onaangewezen  Afdeling 8

5e Kampioenschap Aangewezen Noordelijke Unie

6^e Totaalkampioenschap  Noordelijke  Unie

11^e Kampioenschap Onaangewezen Noordelijke Unie

Het feit, dat ik vanaf de eerste vlucht bovenaan in de kampioenschapsstanden stond, heeft voor mij  wel veel druk opgeleverd. Die druk leg ik mezelf grotendeels op, want ik wil eruit halen wat erin zit. Deze week heb ik gemerkt, dat de druk aardig van de ketel is. En dat is maar goed ook.

Hoe nu verder? Allereerst wordt er nog een ronde jongen gekweekt van alle kwekers en van de beste vliegduiven. Maar… voor de jonge duiven komen er nu de mooie vluchten aan. Geen zorgen meer om natoerjongen, maar lekker met de vroege jongen aan de slag. Ook hier zijn weliswaar verliezen te betreuren, maar ik mag nog niet klagen met nog circa 35 jongen op het hok. Deze week heb ik de schuifwand, die ik in de winter al had gemaakt, in gebruik genomen. Ik moet zeggen ,dat dat mij en ook de jongen stress heeft opgeleverd. Ze moesten erg wennen aan de opsplitsing van het hok en aan de kleine in- en uitvliegopening. Niettemin kwamen ze gisteren netjes naar huis, al bleek om half 8 dat de laatste haar poot had gebroken. Gelukkig heeft Nanne Wolff die direct kunnen spalken.  Ik hoop op de eerste plaats dat de jongen goed naar huis komen, maar ook dat de dagfondjongen zich nu meer voorin de uitslag laten zien. Dat moet op onderstaand hok gebeuren…

Voor fondliefhebbers die geen ZLU spelen rest er nog maar één vlucht: Nationaal Bergerac. Daarvoor heb ik afgelopen dinsdag 7 duiven ingekorfd. De spoeling was wat dun geworden, omdat Nanne Wolff  bij een paar duiven constateerde dat de vleugels respectievelijk de spieren niet goed aanvoelden. Daarbij was helaas ook Spirit, de enige duif die ik – na twee mooie prijzen – voor een derde keer wilde inzetten.  Drie twee- en driejaarse duiven en vier jaarlingen moeten de eer nu verdedigen. In het vorig weekend werd Agen vervlogen. Het werd wederom een zware vlucht. Op veel plaatsen sloot het concours ’s avonds niet. Ik draaide 2 duiven mooi op tijd, maar niet helemaal in de kop. Niettemin was dat dat genoeg om mijn eerste plek in kampioenschapsstanden van Afdeling 8 te behouden. En om in beide standen van de Noordelijke Unie de 3^e plek te bezetten.                          Gelukkig keerde dinsdag mijn  vierde en laatste duif terug. Dat bezorgt mij de luxe, dat van al die 5 marathonvluchten slechts 2 duiven zijn achtergebleven.

Aansluitend op de duiven van Agen moesten de duiven van Nationaal Issoudun pas in de avond thuiskomen. In de week vóór inkorving heb ik er serieus over gedacht om aan deze vlucht helemaal niet mee te doen. Daar gaven de resultaten van die voorgaande vluchten alle aanleiding toe. Ook de intensiteit van het trainen van de duiven leek verdwenen. En zeker mijn motivatie. Halverwege de week bedacht ik dat ik toch nog 4 tweejaarse doffers zou zetten en op de inkorfdag besloot ik alsnog  een klein jaarling duivinnetje te zetten, omdat die de voorlaatste 2 vluchten toch wel iets had laten zien. Een gezellige barbecue met Matthijs en zijn gezin vormde  voor mij de overgang tussen Agen en Issoudun.  Tien minuten nadat we alles hadden opgeruimd, Matthijs en zijn gezin waren vertrokken naar huis en ik zonder veel vertrouwen was gaan zitten wachten, kwam er een blauw duifje naar de punt van ons huis toe fladderen. Ik vermoedde dat het een nagekomen jong was. Of zou het toch… Toen ze naar beneden dook was het de vraag: Gaat ze linksaf naar het jongenhok of rechtsaf naar het dagfondhok?? En zowaar, ze ging rechtsaf!!   Ik had de kloktijd van Eijerkamp gezien en begreep dat dit toch een leuke tijdduif moest zijn. Maar uiteindelijk was het zelfs goed voor een heuse teletekstplaats in afdeling 8 Noord.  Al redelijk vlot daarna ( gezien het stroeve verloop)  volgden twee broers, de 50 en de 51. Mijn club De Postduif, Kampen fungeerde als Nationaal inkorfcentrum en er hadden ook enkele Genemuider liefhebbers ingekorfd. Mijn duiven winnen daar  de 1^e, 6^e en 10^e prijs tegen 244 duiven! Het eerste duivinnetje heb ik maar  ’t KLEINE BLAUWTJE  genoemd, want kleiner dan zij zitten er niet in het dagfondhok. Ze komt uit twee rechtstreekse duiven van clubmaat Johan de Vries.   De vader van de beide broers komt ook van Johan!   Zie stamkaarten.

Tot mijn grote verrassing kwam daar nog eens bij , dat ik dinsdagavond werd gebeld door de hoofdredacteur van Het Spoor, die mij meedeelde dat ik van Issoudun de 1^e Grootmeester in Afdeling 8 ben geworden. Een prachtig kampioenschap vind ik dat!  Zo kreeg de dagfond toch nog een happy end.

De overnachtfond is eigenlijk van de eerste tot de vijfde vlucht voor mij een feest geweest. Nu nog afwachten of mijn 7 strijders hier op Bergerac ook nog een happy end aan kunnen breien………

De oude duiven hebben  intussen al ruim de helft van het vliegseizoen erop zitten.          Op 9 juli had ik zowel op een dagfond- als  op een overnachtfondvlucht duiven mee.          En de tendens die zich in de afgelopen maanden al liet zien, zette zich voort.                 Dat betekent , dat het met de dagfond nog steeds niet wil vlotten.                                              Ik heb daarom meteen die duiven weer gekoppeld in de hoop                                                     er nog een aantal op verse eieren op de laatste vlucht te kunnen spelen.

Maar….. ook op de overnachtfond  zette de tendens van de eerdere vluchten zich voort!   Die werd mooi weergegeven in de kampioenschapsstanden van de Noordelijke Unie.       Na de vluchten Limoges, Bergerac en Ruffec kon ik dik tevreden zijn:

Vijf duiven gingen mee naar Cahors voor een terugreis van 1017 km.   Een halfzus van LUCKY, de winnares van Limoges, ging als eerstgetekende de mand in, omdat ze van die Limoges netjes als mijn 3^e duif werd afgevlagd én omdat ze er piekfijn op stond. Naar gelang de lossingsdag dichterbij kwam steeg de spanning: Zou het mij lukken wéér in de kop van de uitslag te draaien? Zou ik die mooie kampioenschapsstand kunnen verdedigen??

Het antwoord kwam 24 ½ uur na de lossing. Toen landde mijn eerstgetekende op de valklep, juist op het moment dat ik even de keuken wilde binnenstappen. Verbazing, ongeloof, bewondering waren de gevoelens die door me heen gingen.

Ik heb haar de naam GOING HOME  gegeven.                                                                                   Het is de titel van een prachtig nummer van Dire Straits, een van mijn favoriete bands.      Dit nummer zou het erg goed doen als achtergrondmuziek van een film over deze vlucht…

Ze heeft dezelfde vader als LUCKY, maar haar moeder is afkomstig van de combinatie Rekker-Westra, zoals meer van onze kweekduiven. Haar nestbroer vloog ook nog prijs, evenals een derde duif.

De voorlaatste overnachtvlucht wordt Bordeaux op 19 juli.   Daarvoor worden de 3 duiven klaargemaakt, die ook naar Bergerac zijn geweest. Mogelijk nog aangevuld met een vierde.                   De week daarna wordt het marathonseizoen afgesloten met opnieuw Bergerac. Ik hoop SPIRIT weer in topconditie te kunnen krijgen en ook een aantal jaarlingen, waaronder een vol zusje van LUCKY.      Het zal toch niet….

Als je het bovenstaande leest, denk je wellicht: Dat is  een open deur intrappen. En natuurlijk zijn dit twee heel verschillende disciplines in de duivensport!!                          Ik beoefen ze al sinds 2004 en zowel op de dagfond als op de overnachtfond is altijd op nest gespeeld.           Tot…….. een kleine 2 weken geleden! Toen had ik net de tweede dagfondvlucht van dit jaar achter de rug en het werd eigenlijk een drama: Ik begon te laat , wachtte ook nog eens een hele poos op een tweede duif en het prijspercentage was om te huilen. De eerste dagfondvlucht was ook al niet om over naar huis te schrijven.  Nadat ik  er een nachtje over had geslapen, stond mijn besluit al snel vast: Ik stop met dagfond op nest en stap over op weduwschap.

Mijn redenering was, dat het halve seizoen op de dagfond waarschijnlijk al mislukt was en dat ik de laatste 3 vluchten beter kon gebruiken om een ander systeem te testen. En…het is wel wennen hoor. Ik heb de duiven een paar keer kunnen lappen, maar merk ook dat het voor hen nog wat onwennig is. Maar goed, negen duiven worden hopelijk zaterdag gelost in  Nevers om 652 km af te leggen. We gaan het zien!!!

Maar wat het verschil tussen dagfond en overnachtfond bij mij écht heel groot maakt zijn de resultaten op de overnachtfond. In het voorjaar heb ik het nog naar een duivenmelker op bezoek uitgesproken: “Ik verwacht dat ik op de dagfond dit seizoen beter zal presteren dan op de overnachtfond”  Wel, het omgekeerde is waar!  In mijn vorige blog heb je kunnen lezen over de mooiste duivendag van mijn leven, veroorzaakt door LUCKY, die “eventjes’ met de overwinning op Limoges aan de haal ging in de Noordelijke Unie. Mijn andere duiven deden het ook goed en zorgden samen voor de 8^e plek in Sector 3 in het Grootmeesterkampioenschap.

Afgelopen weekend stond de Koninginnevlucht Sint Vincent op het programma. Ik had er 4 mee, het dubbele van wat ik ooit eens eerder had gezet. En wéér werd ik in de vroege morgen verrast door een kopduif. Dit keer was het mijn 5-jarige duivin, die net als LUCKY uit Pipa, het Jellemaduifje komt.

In Zone 2 van de Noordelijke Unie verovert ze zelfs nog een plek op Teletekst. Zoals bekend is deze vlucht vanwege de hitte ingekort en – vreemd genoeg – niet in de middag gelost maar al vroeg in de morgen. Het werd een superzware vlucht! Mijn tweede (halfbroer Lucky) kwam tegen 14 uur, mijn eerste getekende de volgende dag rond de middag en de laatste was 2 dagen later ook terug. Zodoende heb ik op de eerste 2 marathonvluchten 100 % thuis.

Intussen worden momenteel 9 duiven extra in de watten gelegd, omdat ze a.s. dinsdag worden ingekorfd voor de ochtendlossing Ruffec. SPIRIT wordt de vaandeldrager en verder zijn het op 1 na  allemaal jaarlingen. Weer een nieuwe ervaring: jaarlingen op een ochtendlossing..

Wat mij de laatste week eigenlijk het meest heeft beziggehouden is de terugkeer van de coliziekte.   Ik heb de fout gemaakt, dat ik tijdens de ‘eerste golf’ de Belgamcokuur niet helemaal heb afgemaakt. Er terwijl ik juiste zo lekker bezig was met het opleren van de jongen, sloeg coli weer toe. Op twee na zijn ze er nu doorheen. Die twee heb ik maar apart gezet en ik vraag me af of morgen zal blijken dat één van de twee het derde slachtoffer van deze rotziekte is..  Dat zou het totaal op 9 brengen! 

De eerste africhting a.s. dinsdag moet ik in ieder geval laten schieten. Ik hoop dat ik een week later kan insteken.

(Het is weer een lange blog geworden, maar ik heb veel ‘plaatjes’ toegevoegd.)

Nu ik weer een blogbericht op mijn site plaats, besef ik dat de vorige erg lang geleden was. Nog voor de start van het fondseizoen met de eerste dagfond wilde ik er één schrijven, maar het ontbrak mij soms aan tijd en soms aan zin.  Eigenlijk maar goed ook, want het zou misschien wel een klaagzang zijn geworden over:

• Het onbegrijpelijke verlies van 3 jaarling dagfondduiven al op de eerste trainingsvlucht.
• De coli, die twee weken de jongen in zijn greep had en 6 slachtoffers maakte.
• De uitslag van de eerste dagfond, waarin níet stond 8 van de 10 prijs, maar 9 van de 19 prijs.

Nu de 6 noordelijke provincies de aftrap voor het marathonseizoen vierden met de vlucht vanuit Limoges (815 km voor mijn duiven), heb ik een bijzondere aanleiding om toch weer in de pen te klimmen.  Ik had 4 koppels vooral tweejarigen gepland voor deze vlucht. Eén viel af, doordat ze bij een eerdere vlucht 2 dagen te laat kwam. Dus werden op dinsdag 7 duiven ingekorfd bij mijn club   De Postduif te Kampen. Een club die de laatste jaren flink aan de weg timmert op allerlei disciplines. De voorbereiding verliep voor één koppel anders dan anders: Spirit – ja die duif die vorig jaar van Bergerac om 2.30 uur in de nacht arriveerde – en zijn vale duivin hadden niet veel interesse om in hun vaste broedhok te gaan nestelen. Ik merkte een paar dagen achter elkaar dat ze liever in de hoek van het hok op de roosters wegkropen. Toen heb ik op een avond een klein broedhokje van 40 x 50 cm getimmerd, hangend onder het onderste broedhok in die hoek. Dat plekkie werd maar al te graag in beslag genomen.

Op de zaterdag voor de inkorving hebben Matthijs en ik de 7 duiven één voor één in de hand genomen om te kijken hoe de conditie was. Die was redelijk goed, maar kon echt beter. Dus moest door opvoeren in de laatste 3 dagen de conditie aangescherpt worden. Bij inkorving bleek dat aardig gelukt en ik herinner me dat de vale duivin vooral flink was bijgekomen.

Op de vrijdagavond van de lossing had ik het vermoeden dat er in de late nacht misschien toch wel duiven zouden kunnen komen. Met de ervaring van vorig jaar dat duiven kennelijk het hok moeilijk kunnen vinden in het donker, had ik op mijn verjaardag een breedstraler gevraagd en gekregen. Die heb ik ’s avonds geïnstalleerd. En toen ik om 3.00 uur ’s nachts zag dat er in den lande nog geen duiven waren aangekomen, besloot ik de breedstraler toch maar even te testen:

Mijn vrouw werd wakker van deze lichtzee en mopperde dat de halve buurt zo wakker zou worden. Ik besefte ook wel dat deze lamp te sterk was en eventuele nachtvliegers eerder zou afschrikken dan aantrekken. Dus werd de lamp weer uitgeschakeld.  En de wekker werd op 5 uur gezet. Toen ik wakker werd, bleek dat er nog steeds geen duiven waren aangekomen. Omdat ik door een verjaardag de wedstrijd België – Nederland had gemist, heb ik die liggend op de bank teruggekeken.

Matthijs wilde ook graag de aankomst van de duiven meemaken en dus appten we elkaar een paar keer. Goed half 8 appte hij dat zijn dochter om 10 uur een handbalwedstrijd had en zijn vrouw een weekend weg was.  “De duiven zullen voorlopig nog wel niet bij bosjes uit de lucht vallen, dus ik denk dat ik eerst naar die wedstrijd ga en dan naar jou toe kom.” Ikzelf begon me ook een beetje te vervelen en trok mijn jas aan om een klein en kort klusje te gaan doen in de tuin van een school waar ik vrijwilliger ben. Twee minuten nadat ik appcontact had met Matthijs, stond ik klaar voor het raam om te vertrekken en zag ik nog nét de genoemde vale duivin waarschijnlijk van het dak van ons huis op het dak van het hok vallen.

Het is eigenlijk niet mogelijk om te beschrijven wat er dan allemaal met je gebeurt, maar ik ga het toch proberen: Ik was in totale verwarring! Was dit wel de Vale die ik ingekorfd had voor Limoges?? (Twee zusjes lijken erg op haar)  Het is toch niet mogelijk dat hier een duif komt, terwijl liefhebbers in Utrecht en Gelderland, die wel 80 km minder afstand hebben, nog geen duif terug hebben?? Toch liep de duif na een minuutje binnen en werd ze geregistreerd. Ik stond echt te trillen op mijn benen, want dit moest wel een heel vroege duif zijn.

Maar toen sloeg de stress nog meer toe: Ik probeerde de duif te melden met de speciale app en dat bleek goed te werken, maar de gegevens waren niet te zien op de site Compuclub Live. Ook melden op onze eigen verenigingssite lukte niet! Nu is het zo dat je officieel binnen een half uur de duif moet melden, anders is het mogelijk dat je gediskwalificeerd wordt. Ik belde mijn broer en die gaf de tip om de secretaris van de afdeling in te lichten. Dat deed ik meteen en ook postte ik een foto met een bericht op Facebook. “Dan heb ik in ieder geval bewijs dat die duif er op die tijd was”, dacht ik.

Intussen was Matthijs natuurlijk ook aangekomen. Ook hij was stomverbaasd, maar wel reuzeblij. Maar onze blijdschap over deze topprestatie werd toch flink getemperd, omdat er misschien wel een uur lang geen meldingen waren te zien op Compuclub Live. ZOU HET KUNNEN ZIJN, DAT WE DE 1^e SPELEN VAN HET HELE CONCOURS??? Uiteindelijk verschenen mondjesmaat toch meer meldingen en ook die van ons kwam ertussen…..nee… erboven te staan.

De eerste appjes stroomden binnen evenals talloze reacties op Facebook. Mijn broer Gerard was de eerste die een boeket bloemen kwam brengen. Drie uur na LUCKY, zoals de vale duivin gedoopt werd, kwam haar doffer en binnen drie kwartier daarna viel nog een Rekker-Westradoffer en zijn duivin ( een halfzus van Lucky) Deze drie prijzen waren alle drie ruim 1 op 10. Samen zorgden ze dat ik op deze vlucht in Afdeling 8 de 4^e Grootmeester word. En dat met 4 duiven die in 2021 ook prijsvlogen op de snelle Bergerac.

Hokprestatie G.O.U. AFD. 8 “Grootmeester” A22 LIMOGES

Plc         Lidnr                    Naam                                 Woonplaats       Punten

1             0742.9426         Comb. van den Dragt     Harderwijk         610.533 2            0933.0371          Jack van Eck                      Dreumel             553.450 3            0849.0187          A. Borgers                         Huissen               541.100 4            0410.0482          A.J. Kok                             IJsselmuiden     507.871 5            0865.0018          Mark van Ingen               Elst                       419.320 6            0748.0666          H. Rozendal                      Wapenveld        414.043 7            0410.0962          W.J.E. Diender                 Grafhorst            392.655 8            0772.0007          R. Wolf                               Eefde                   378.620 9            0937.9226          A. Driessen & Zn.            Wijchen              373.535 10          0772.0197          Wilfred Pasman               Empe                   371.210

Het werd een energieverslindende ochtend en voormiddag. Tegen 15 uur ben ik drie kwartier in bed gekropen om de accu even weer wat op te laden. Inmiddels was ook de 5^e duif terug. Hij stond op 3 dagen broeden en dat was eigenlijk geen gunstige stand. De 6^e kwam de volgende dag enigszins gewond terug. Gelukkig lijkt het hem niet te belemmeren in het vliegen. De 7^e duif is achtergebleven, maar was in het voorseizoen ook al de zwakste schakel.

Rond 18 uur ging ik naar de club om mijn constateersysteem te laten uitlezen. De vlag hing uit! Veel felicitaties van de bijna 30 clubleden vielen mij ten deel. Ik heb iedereen op een consumptie getrakteerd. Op het einde van de gebruikelijke prijsuitreiking kreeg eerst het oudste lid, John Strieker, een boeket bloemen, omdat hij in Afdeling 8 voor het eerst in zijn leven een teletekstplaats had bemachtigd. Ook ik kreeg een boeket, waarna er nog een foto werd gemaakt onder de vlag.

Dan mag de stamkaart van LUCKY hier ook niet ontbreken. Er zijn veel goede bloedlijnen in te ontdekken. LUCKY is gekweekt door Matthijs.

In de dagen volgend op de feestelijke zaterdag heb ik regelmatig de uitslag van de Noordelijke Unie aangeklikt en elke keer bedacht ik hoe speciaal het is dit concours te mogen winnen. Ik kreeg twee keer een reporter over de vloer, een derde nam een telefonisch interview af en verder werd mij door 2 personen gevraagd digitale informatie door te spelen, waaronder het vooraanstaande Belgische duivenblad De Duif.  We hebben in al die voorbije jaren gelukkig verschillende mooie prestaties met onze duiven mogen leveren, maar zoals ik het nu beleef, spant deze wel de kroon.

Dank aan allen die op welke manier een felicitatie hebben gestuurd en ook aan jullie die de moeite genomen hebben om dit blogbericht te lezen. Ik hoop dat het jullie heeft kunnen boeien.

Voor onszelf blijft dit blogbericht de beschrijving van een dierbare herinnering voor de toekomst.

Eindelijk kon onze vereniging, De Postduif te Kampen, weer een vergadering houden. Dat was ook wel nodig om iedereen in de club op scherp te zetten: niet alleen op eigen hok, maar ook in de club wacht er weer veel werk. Een mooie afsluiting van de vergadering was de huldiging van de jubilarissen. Ten gevolge van 2 jaar corona waren er intussen acht ‘opgespaard’. Mijn broer Gerard en ik behoorden daar ook toe. Als tieners waren we elk weekend in De Postduif om te helpen.     En op een leeftijd van rond de 15 hielpen we tijdens het klokken afslaan al met het invullen van de ponsformulieren van rekenbureau Euregio, de eerste opvolger van degenen die de uitslag – handmatig!! – uitrekenden. Pas in 1971, op 20-jarige leeftijd , werd ik net als Gerard lid. Allebei hebben we er intussen dus officieus 55 en officieel 50 jaar lidmaatschap op zitten. Alle jubilarissen ontvingen een speld, een oorkonde en een waardebon. Daar kwam nog bij dat voorzitter Hans Huisman zich goed had voorbereid en voor iedereen een passende toespraak had, inclusief een mooi boeket natuurlijk.

Op de voorlaatste vergadering had ik voorgesteld om het pleintje op te knappen, dat voor ons prachtige clubgebouw ligt. Veel tegels waren verzakt, de aansluiting op de asfaltweg was rommelig, waardoor er onkruid groeide en de oprit voor de mandentrolleys naar de ingang was aan vervanging toe. Het voorstel werd vlot aangenomen. Ik stelde mezelf beschikbaar en oud-voorzitter Wim Diender en ook de 82-jarige Jan Kanis staken hun vinger op. In maart moest het dan toch wel gebeuren! Ik overlegde met Johan de Vries – intussen ook bestuurslid – en vroeg nieuwkomer Jesper Hollander erbij om de hoge gemiddelde leeftijd (circa 70 jaar!) wat te drukken. In drie lange ochtenden stripten we het plein (7x 12 meter), verspreidden we 6 kuub zand , creëerden we een permanente oprit, herstraatten we het plein en plaatsten we kunststof paaltjes. Dit om te voorkomen dat er auto’s zouden worden geparkeerd. Om te zorgen dat de bestrating mooi vlak zou liggen hadden we wel wat professionele hulp nodig. Daarvoor had ik mijn zoon Matthijs gevraagd, die het zand netjes heeft uitgevlakt. We zijn erg blij met het resultaat: schoonheid en effectiviteit gaan straks hand in hand.

Op eigen hok heb ik natuurlijk de laatste weken ook niet stilgezeten. Er is een ronde jongen afgezet, die deze week wordt aangevuld met een tweede ronde van de kwekers. Dan zit het nieuwe onderkomen van de jonge duiven ook écht vol. Ik heb al jarenlang geen drinkpotten meer in de hokken, maar wel de bekende blauwe drinkbakjes. Om de jonge duiven daar vanaf het spenen bekend mee te maken heb ik er nu een poos zes stuks bij elkaar gezet als voerbak. Drinkbak en voerbak hebben nu even dezelfde kleur. Mijn voornemen is om vanaf a.s. weekend de jonge duiven elke weekend in de mand te zetten, voorzien van voer en water. Juist: in diezelfde blauwe bakjes.

 Op moment van schrijven zitten de vliegduiven net een dag of 5 gescheiden. Op 5 april worden in ieder geval de dagfondvliegers gekoppeld. Voor de overnachters ga ik nog een keer aan het rekenen, voordat het voor hen zo ver is. Best wel spannend, want de voorbereiding op het seizoen is nu heel anders dan voorheen. Iedereen veel succes gewenst met de opstart van VLIEGSEIZOEN 2022 !!!

Zo langzamerhand ontwaak ik weer uit mijn winterslaap. Afgezien van de herinrichting van mijn hokken is er weinig gebeurd op de hokken. De duivensport stond op een laag pitje, zeker in deze coronatijd. Maar in de eerste weken van januari heb ik toch al weer een paar leuke hokbezoeken afgelegd. Allereerst mocht ik bij clubgenoot Johan de Vries zijn kweekduiven bekijken. Het was om de vingers bij af te likken: prachtig kweekmateriaal!  Er begint zo langzamerhand al duidelijk een stam te ontstaan!  En  Johan heeft ook nog een aantal indrukwekkende nieuwelingen aangeschaft. Het was gezellig ‘melken’ bij Johan.

In   de winter worden steeds meer bonnenverkopingen gehouden. Ik stel er een aantal beschikbaar en kijk ook regelmatig of ik zelf nog wat leuks op de kop kan tikken. Een bon van een andere clubgenoot, Henri van den Berg, leek me wel wat. Dus in overleg met Matthijs heb ik die gekocht. Hoewel het een bon voor een jong 2022 was, konden we er ook een laat zomerjong voor krijgen. Toen bleek dat het een duivin was, hadden we er wel oren naar. Ook bij Henri konden we even een kijkje in de hokken nemen en kregen we enkele kwekers in handen. Henri vertelde dat hij vier doffers uit het Bosuakoppel, Bruce Lee en Lucy Liu, op het kweekhok heeft. En ook vier duivinnen uit een ander topkoppel, namelijk Justin x Rosella. De ouders van onze aanwinst komen uit deze twee fantastische kweekkoppels. Mooi is, dat mijn Schalie precies dezelfde 4 grootouders heeft, maar andere ouders. De Schalie wordt nu ook gebruikt voor de kweek. Deze beide duiven passen prima in onze Henri vanden Berg/ Johan de Vrieslijn.       

         

De bonnen die ik beschikbaar stelde betroffen vooral late jongen uit goede vliegduiven en een enkele kweker. De mooiste bon heb ik bewaard voor mijn vereniging De Postduif, Kampen . Die bonnenverkoop haalde een recordgemiddelde van €190!!  De koper van mijn bon had hier in de zomer ook al eens een jong gehaald: Nick van Adrichem uit Emmeloord. Het duivinnetje dat hij kwam ophalen is een inteelt naar de Blue Surprise. Ik had die oude baas en ook Grande Dame, Lotte en Noa bij Matthijs opgehaald om ze aan Nick te laten zien. Mooi om te zien dat hij zó onder de indruk van deze duiven was!  En van zijn aanwinst was hij ook helemaal weg, getuige onderstaande foto.

Tenslotte heb ik na de ‘winterslaap’ mijn oor eens te luisteren gelegd bij een liefhebber, die niet alleen met oude maar ook met jonge duiven superuitslagen weet te realiseren: Dirk Huizinga uit Bant was zelfs een paar jaren geleden de Beste Liefhebber van Nederland!!  We kennen elkaar al meer dan 30 jaar. Hij heeft mij vooral zijn voerschema uit de doeken gedaan en de verdere begeleiding van de jonge garde. Ik ben van plan die naadloos over te nemen, in de hoop dat de verliezen  beperkt zullen blijven en dat ik met name op de jonge duivenvluchten boven de 300 km leuke uitslagen kan maken.

Het is voorlopig de bedoeling om op 28 januari kwekers en vliegers te koppelen. Dat is voor ons een totaal nieuwe aanvangsdatum van de kweek. We hebben er wel zin in, maar ik vind het wel een hele uitdaging hoe ik op mijn kleine accommodatie de overstap naar de vluchten moet gaan maken. Lukt het mij om de vliegduiven (nestduiven!)  over een vrij lange periode gescheiden te houden, voordat ze gekoppeld worden voor de eerste dagfond- respectievelijk marathonvluchten ??

In mijn blogbericht van 2 oktober heb ik al gemeld, dat er dit najaar een verbouwing in mijn vlieghokken zou plaatsvinden. Het grootste deel van die verbouwing is intussen al gerealiseerd. Omdat ik een ren voor het vlieghok van de oude duiven heb, kon ik de aanpassing hiervan meestal uitvoeren, terwijl de duiven in het hok of in de ren zaten. Ik ben begonnen met de eerste tussenwand te verwijderen en ook de loketkasten in die beide hokjes. Gaatjes en kieren heb ik dicht geplamuurd of gekit. Waar nodig heb ik nog een likje grondverf aangebracht en daarna heb ik de wanden en het  plafond met speciale kalk bestreken. Dit moet er o.a. voor zorgen dat bloedluizen en zwarte luizen wegblijven. Ik heb daar een paar keer last van gehad midden in het seizoen. Best vervelend! Ik denk wel dat het erwtenstro, dat ik toen ook als nestmateriaal gebruikte,  dit probleem in de hand heeft gewerkt. De laatste jaren gebruik ik de aloude tabakstelen weer als vulling voor de nesten.

De nieuwe broedhokken heb ik gekocht bij Henk van der Linde in Zwartsluis. Ze hebben elk een kantel/schuifrek en dat bevalt nu al erg goed. Twee torens met 4 broedvakken van 60 breed heb ik kant en klaar opgehaald. De andere 4 heb ik als bouwpakket gekocht. Die zijn wat goedkoper dan de kant en klare. Deze broedbakken zijn 65 breed. Maar ik ben er nog wel even zoet mee geweest om ze in elkaar te zetten. Alle schroeven moesten worden voorgeboord en alle verbindingen verlijmd. Gelukkig kon ik dit klusje in onze ruime keuken klaren. En toen het een oppasdag voor twee kleindochters was, heeft een van hen me nog even geholpen ook.

Daarna heb ik de 3 torens in het achterste hok geïnstalleerd. De in totaal 6 torens pasten maar net op de volledige, inwendige breedte van het hok! Met tochtband en kit heb ik kieren voorkomen en weggewerkt. Daarna heb ik een tussenwandje gezet met een draaideurtje. Het is een genot om de duiven in deze twee hokken te verzorgen. Nu maar afwachten of ze er minstens zo goed op gaan vliegen.

Zoals eerder gezegd verhuizen de jongen naar het hok dat tegen de berging staat. Het is 2.28 m breed en 1.63 m diep. Ik heb een mooie loketkast gratis kunnen ophalen in Friesland en die heb ik – net als de loketkast die ik al had – moeten inkorten om ze een passende plek te kunnen geven. Het is dus de bedoeling alleen te kweken voor de jonge duivenvluchten en niet meer voor de natoer. Een bevriende duivenmelker, die ook met jongen hard weet te spelen heeft toegestemd in mijn verzoek om mij op dat vlak eens bij te praten. Tot nu toe speelde ik de jongen alleen om ze ervaring te laten opdoen. Een leuk prijsje beschouwde ik als meegenomen. Alhoewel…ooit was ik 12^e Nationaal kampioen jonge duiven.

 Maar ik hoop in 2022 met de jongen wat betere uitslagen neer te kunnen zetten, al blijft het hoofddoel om op het eind van het seizoen een mooi aantal goed bevlogen dagfond- en overnachtfondjongen over te houden. Daarom wil ik het jongenhok nog verder aanpassen, namelijk door een paar schuifdeurtjes in te passen, zodat ik de jongen in de tweede helft van hun seizoen op de deur kan spelen. Dat wordt nog wel even een uitdaging. Vooral wordt het een puzzel hoe ik ze apart kan laten uitvliegen. Daar moet ik nog wel een poosje op ‘broeden’.