Al enkele jaren boeken wij een voorseizoenplek voor onze caravan in de regio. Het plan werd opgevat om in ieder geval van Hemelvaart t/m/ 2e Pinksterdag te gaan genieten van de rust en de gezellige reuring om de camping. Mijn vrouw werkt in de zorg en regelmatig hoor ik een klaagzang over tekort aan personeel. Dus een voorjaarsvakantie was erg welkom.
Ik heb de gewoonte dan een nogal uitvoerig verzorgingsschema op te stellen voor de verzorger(s) die mijn taak dan gaan overnemen. Dit jaar viel dat niet mee, want juist in deze periode moeten de puntjes op de i worden gezet voor de eerste dagfondvlucht en de eerste marathonvlucht. Vooral het voeren van de marathonduiven had ik liever zelf gedaan, temeer omdat de jaarlingen ingekorfd zouden worden voor de eerste dagfond en later juist weer de Limogesgangers moesten worden opgevoerd. Het viel mij niet mee om de touwtjes uit handen te geven. Maar ik wist dat de verzorging in goede handen was.
Omdat de afstand tussen ons huis en de camping niet zo groot is, ging ik wel zelf inkorven en ook de duiven opwachten. Op Gien had ik 9 dagfondduiven mee en ook 9 marathonduiven. Die laatste gingen als invliegduiven mee. Alle duiven zaten ongeveer 10 dagen te broeden. Met Matthijs stond ik 2 dagen later te kijken naar de duiven die vanaf Gien (590 km) met een pittige noordoosten wind naar huis moesten komen. Het was de 217, mijn eerstgetekende, die we als eerste naar het hok zagen duiken. Ze speelde een verdienstelijke 66e prijs in afdeling 8 tegen 5235 duiven. Zij is een kruising van onze eigen Blue Surpriselijn met een doffer afkomstig van Johan de Vries ( die trouwens een uitstekende uitslag neerzette!!)
Van de negen dagfondduiven kwamen er vijf in de uitslag. Vier van de negen marathonjaarlingen zouden in de tweede helft van de uitslag gestaan hebben, als ik ze in concours zou hebben gezet. Al met al was het resultaat gewoontjes. Voor de naderende, tweede dagfondvlucht zitten de duiven op een jong van 4 a 5 dagen.
Op de inkorvingsdag van Limoges kon ik de verzorging zelf weer op me nemen. Al in de winter hadden Matthijs en ik 7 duiven uitgekozen voor Limoges, de vlucht die vorig jaar werd gewonnen door Lucky!! Ze was toen niet alleen eerste van de afdeling, maar ook van de hele Noordelijke Unie. Lucky is na Limoges 2022 nooit meer de mand in gegaan. Ze verhuisde naar het kweekhok. Haar halfzus Going Home , die in 2022 teletekst vloog vanaf Cahors, stond wel op de nominatie voor Limoges 2023, maar al in het voorjaar zat ze er niet glad genoeg bij. Zozeer zelfs dat ik haar de eerste twee africhtingsvluchten niet durfde in te korven. Daarna is ze toch een keer of 4 de mand in gegaan, maar er stond geen spanning op haar lijfje, toen de inkorfdag naderde. Dus geen 7 mee, maar 6. Maar die 6 werden er nog eens 5, omdat een tweejarige doffer, mijn eerste van Bergerac 2022 na mijn thuiskomst van vakantie bleek te reutelen. Twee spuiten van Nanne Wolff brachten geen verbetering. Spirit, eerder de partner van Lucky ging als eerstgetekende mee. Hij was tot dan toe 4x mee geweest en had 4 prijzen gewonnen. Zoals bekend werd Limoges een bijzonder zware vlucht. Voor mij werd het een grote teleurstelling. Niet omdat er veel duiven achterbleven, zoals zaterdagavond nog bij velen het geval was, maar omdat het resultaat zeer pover was: één mager prijsje slechts. Spirit miste finaal.
Zo glad was deze eerstaankomende doffer nog bij thuiskomst. Door ruil verkregen van Coen Brugman. Gebrek aan trainingsarbeid kan niet de oorzaak zijn, want de duiven trainden tot nu toe eigenlijk beter dan vorig jaar. Zondagavond nog heb ik de neststanden verbroken om ze op een gunstige neststand te krijgen voor Perigueux en Cahors. Maar eerst wacht ons nog Sint Vincent, waarheen vier van mijn duiven zullen afreizen. We hopen op betere uitslagen.