EEN UITSCHIETER VAN JEWELSTE

(Het is weer een lange blog geworden, maar ik heb veel ‘plaatjes’ toegevoegd.)

Nu ik weer een blogbericht op mijn site plaats, besef ik dat de vorige erg lang geleden was. Nog voor de start van het fondseizoen met de eerste dagfond wilde ik er één schrijven, maar het ontbrak mij soms aan tijd en soms aan zin.  Eigenlijk maar goed ook, want het zou misschien wel een klaagzang zijn geworden over:

  • Het onbegrijpelijke verlies van 3 jaarling dagfondduiven al op de eerste trainingsvlucht.
  • De coli, die twee weken de jongen in zijn greep had en 6 slachtoffers maakte.
  • De uitslag van de eerste dagfond, waarin níet stond 8 van de 10 prijs, maar 9 van de 19 prijs.
741 liefhebbers uit de noordoosthoek van Nederland zorgden voor een deelname
van 6710 duiven, gelost in Limoges in de regio Limousin.

Nu de 6 noordelijke provincies de aftrap voor het marathonseizoen vierden met de vlucht vanuit Limoges (815 km voor mijn duiven), heb ik een bijzondere aanleiding om toch weer in de pen te klimmen.  Ik had 4 koppels vooral tweejarigen gepland voor deze vlucht. Eén viel af, doordat ze bij een eerdere vlucht 2 dagen te laat kwam. Dus werden op dinsdag 7 duiven ingekorfd bij mijn club   De Postduif te Kampen. Een club die de laatste jaren flink aan de weg timmert op allerlei disciplines. De voorbereiding verliep voor één koppel anders dan anders: Spirit – ja die duif die vorig jaar van Bergerac om 2.30 uur in de nacht arriveerde – en zijn vale duivin hadden niet veel interesse om in hun vaste broedhok te gaan nestelen. Ik merkte een paar dagen achter elkaar dat ze liever in de hoek van het hok op de roosters wegkropen. Toen heb ik op een avond een klein broedhokje van 40 x 50 cm getimmerd, hangend onder het onderste broedhok in die hoek. Dat plekkie werd maar al te graag in beslag genomen.

Links de latere winnares, rechts de als tweede aankomende duif.

Op de zaterdag voor de inkorving hebben Matthijs en ik de 7 duiven één voor één in de hand genomen om te kijken hoe de conditie was. Die was redelijk goed, maar kon echt beter. Dus moest door opvoeren in de laatste 3 dagen de conditie aangescherpt worden. Bij inkorving bleek dat aardig gelukt en ik herinner me dat de vale duivin vooral flink was bijgekomen.

Op de vrijdagavond van de lossing had ik het vermoeden dat er in de late nacht misschien toch wel duiven zouden kunnen komen. Met de ervaring van vorig jaar dat duiven kennelijk het hok moeilijk kunnen vinden in het donker, had ik op mijn verjaardag een breedstraler gevraagd en gekregen. Die heb ik ’s avonds geïnstalleerd. En toen ik om 3.00 uur ’s nachts zag dat er in den lande nog geen duiven waren aangekomen, besloot ik de breedstraler toch maar even te testen:

Net even te gek!!!

Mijn vrouw werd wakker van deze lichtzee en mopperde dat de halve buurt zo wakker zou worden. Ik besefte ook wel dat deze lamp te sterk was en eventuele nachtvliegers eerder zou afschrikken dan aantrekken. Dus werd de lamp weer uitgeschakeld.  En de wekker werd op 5 uur gezet. Toen ik wakker werd, bleek dat er nog steeds geen duiven waren aangekomen. Omdat ik door een verjaardag de wedstrijd België – Nederland had gemist, heb ik die liggend op de bank teruggekeken.

Matthijs wilde ook graag de aankomst van de duiven meemaken en dus appten we elkaar een paar keer. Goed half 8 appte hij dat zijn dochter om 10 uur een handbalwedstrijd had en zijn vrouw een weekend weg was.  “De duiven zullen voorlopig nog wel niet bij bosjes uit de lucht vallen, dus ik denk dat ik eerst naar die wedstrijd ga en dan naar jou toe kom.” Ikzelf begon me ook een beetje te vervelen en trok mijn jas aan om een klein en kort klusje te gaan doen in de tuin van een school waar ik vrijwilliger ben. Twee minuten nadat ik appcontact had met Matthijs, stond ik klaar voor het raam om te vertrekken en zag ik nog nét de genoemde vale duivin waarschijnlijk van het dak van ons huis op het dak van het hok vallen.

Met een trillend lijf toch nog een scherpe foto kunnen maken.

Het is eigenlijk niet mogelijk om te beschrijven wat er dan allemaal met je gebeurt, maar ik ga het toch proberen: Ik was in totale verwarring! Was dit wel de Vale die ik ingekorfd had voor Limoges?? (Twee zusjes lijken erg op haar)  Het is toch niet mogelijk dat hier een duif komt, terwijl liefhebbers in Utrecht en Gelderland, die wel 80 km minder afstand hebben, nog geen duif terug hebben?? Toch liep de duif na een minuutje binnen en werd ze geregistreerd. Ik stond echt te trillen op mijn benen, want dit moest wel een heel vroege duif zijn.

Het display bewijst, dat de duif toch echt gearriveerd is. Een opluchting dat dat veilig gesteld is.

Maar toen sloeg de stress nog meer toe: Ik probeerde de duif te melden met de speciale app en dat bleek goed te werken, maar de gegevens waren niet te zien op de site Compuclub Live. Ook melden op onze eigen verenigingssite lukte niet! Nu is het zo dat je officieel binnen een half uur de duif moet melden, anders is het mogelijk dat je gediskwalificeerd wordt. Ik belde mijn broer en die gaf de tip om de secretaris van de afdeling in te lichten. Dat deed ik meteen en ook postte ik een foto met een bericht op Facebook. “Dan heb ik in ieder geval bewijs dat die duif er op die tijd was”, dacht ik.

Intussen was Matthijs natuurlijk ook aangekomen. Ook hij was stomverbaasd, maar wel reuzeblij. Maar onze blijdschap over deze topprestatie werd toch flink getemperd, omdat er misschien wel een uur lang geen meldingen waren te zien op Compuclub Live. ZOU HET KUNNEN ZIJN, DAT WE DE 1e SPELEN VAN HET HELE CONCOURS??? Uiteindelijk verschenen mondjesmaat toch meer meldingen en ook die van ons kwam ertussen…..nee… erboven te staan.

Hier is al te zien, dat het een vrij zwaar concours zou worden.

De eerste appjes stroomden binnen evenals talloze reacties op Facebook. Mijn broer Gerard was de eerste die een boeket bloemen kwam brengen. Drie uur na LUCKY, zoals de vale duivin gedoopt werd, kwam haar doffer en binnen drie kwartier daarna viel nog een Rekker-Westradoffer en zijn duivin ( een halfzus van Lucky) Deze drie prijzen waren alle drie ruim 1 op 10. Samen zorgden ze dat ik op deze vlucht in Afdeling 8 de 4e Grootmeester word. En dat met 4 duiven die in 2021 ook prijsvlogen op de snelle Bergerac.

Hokprestatie G.O.U. AFD. 8 “Grootmeester” A22 LIMOGES

Plc         Lidnr                    Naam                                 Woonplaats       Punten

1             0742.9426         Comb. van den Dragt     Harderwijk         610.533 2            0933.0371          Jack van Eck                      Dreumel             553.450 3            0849.0187          A. Borgers                         Huissen               541.100 4            0410.0482          A.J. Kok                             IJsselmuiden     507.871 5            0865.0018          Mark van Ingen               Elst                       419.320 6            0748.0666          H. Rozendal                      Wapenveld        414.043 7            0410.0962          W.J.E. Diender                 Grafhorst            392.655 8            0772.0007          R. Wolf                               Eefde                   378.620 9            0937.9226          A. Driessen & Zn.            Wijchen              373.535 10          0772.0197          Wilfred Pasman               Empe                   371.210

Het werd een energieverslindende ochtend en voormiddag. Tegen 15 uur ben ik drie kwartier in bed gekropen om de accu even weer wat op te laden. Inmiddels was ook de 5e duif terug. Hij stond op 3 dagen broeden en dat was eigenlijk geen gunstige stand. De 6e kwam de volgende dag enigszins gewond terug. Gelukkig lijkt het hem niet te belemmeren in het vliegen. De 7e duif is achtergebleven, maar was in het voorseizoen ook al de zwakste schakel.

Natuurlijk werd in onze eigen Afdeling 8 ook de zege behaald.

Rond 18 uur ging ik naar de club om mijn constateersysteem te laten uitlezen. De vlag hing uit! Veel felicitaties van de bijna 30 clubleden vielen mij ten deel. Ik heb iedereen op een consumptie getrakteerd. Op het einde van de gebruikelijke prijsuitreiking kreeg eerst het oudste lid, John Strieker, een boeket bloemen, omdat hij in Afdeling 8 voor het eerst in zijn leven een teletekstplaats had bemachtigd. Ook ik kreeg een boeket, waarna er nog een foto werd gemaakt onder de vlag.

Samen met voorzitter Hans Huisman, die deze dag samen met zijn vader schitterde op Niergnies.

Dan mag de stamkaart van LUCKY hier ook niet ontbreken. Er zijn veel goede bloedlijnen in te ontdekken. LUCKY is gekweekt door Matthijs.

In de dagen volgend op de feestelijke zaterdag heb ik regelmatig de uitslag van de Noordelijke Unie aangeklikt en elke keer bedacht ik hoe speciaal het is dit concours te mogen winnen. Ik kreeg twee keer een reporter over de vloer, een derde nam een telefonisch interview af en verder werd mij door 2 personen gevraagd digitale informatie door te spelen, waaronder het vooraanstaande Belgische duivenblad De Duif.  We hebben in al die voorbije jaren gelukkig verschillende mooie prestaties met onze duiven mogen leveren, maar zoals ik het nu beleef, spant deze wel de kroon.

Dank aan allen die op welke manier een felicitatie hebben gestuurd en ook aan jullie die de moeite genomen hebben om dit blogbericht te lezen. Ik hoop dat het jullie heeft kunnen boeien.

Voor onszelf blijft dit blogbericht de beschrijving van een dierbare herinnering voor de toekomst.

Zo werd tweede Pinksterdag 2022 samen reporter Gerrit van Eikenhorst van HET SPOOR heel bijzonder.

3 antwoorden op “EEN UITSCHIETER VAN JEWELSTE”

  1. Hallo Arnold en Mathijs, wat een leuk en mooi verslag van deze bijzondere prestatie. Wij worden natuurlijk goed op de hoogte gehouden door Gerard. Bij deze nogmaals gefeliciteerd. Gr. Jos kroon

  2. Heel mooi verslag Arnold. Zelfs voor een totale onbekende in de duivensport is het niet alleen een spannend verhaal, maar geeft het ook aan dat ervaring, doorzettingsvermogen, kennis en een beetje geluk het predikaat sport meer dan terecht is. Proficiat!

Laat een reactie achter aan Jan erren Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *