Eindelijk kon onze vereniging, De Postduif te Kampen, weer een vergadering houden. Dat was ook wel nodig om iedereen in de club op scherp te zetten: niet alleen op eigen hok, maar ook in de club wacht er weer veel werk. Een mooie afsluiting van de vergadering was de huldiging van de jubilarissen. Ten gevolge van 2 jaar corona waren er intussen acht ‘opgespaard’. Mijn broer Gerard en ik behoorden daar ook toe. Als tieners waren we elk weekend in De Postduif om te helpen. En op een leeftijd van rond de 15 hielpen we tijdens het klokken afslaan al met het invullen van de ponsformulieren van rekenbureau Euregio, de eerste opvolger van degenen die de uitslag – handmatig!! – uitrekenden. Pas in 1971, op 20-jarige leeftijd , werd ik net als Gerard lid. Allebei hebben we er intussen dus officieus 55 en officieel 50 jaar lidmaatschap op zitten. Alle jubilarissen ontvingen een speld, een oorkonde en een waardebon. Daar kwam nog bij dat voorzitter Hans Huisman zich goed had voorbereid en voor iedereen een passende toespraak had, inclusief een mooi boeket natuurlijk.
Op de voorlaatste vergadering had ik voorgesteld om het pleintje op te knappen, dat voor ons prachtige clubgebouw ligt. Veel tegels waren verzakt, de aansluiting op de asfaltweg was rommelig, waardoor er onkruid groeide en de oprit voor de mandentrolleys naar de ingang was aan vervanging toe. Het voorstel werd vlot aangenomen. Ik stelde mezelf beschikbaar en oud-voorzitter Wim Diender en ook de 82-jarige Jan Kanis staken hun vinger op. In maart moest het dan toch wel gebeuren! Ik overlegde met Johan de Vries – intussen ook bestuurslid – en vroeg nieuwkomer Jesper Hollander erbij om de hoge gemiddelde leeftijd (circa 70 jaar!) wat te drukken. In drie lange ochtenden stripten we het plein (7x 12 meter), verspreidden we 6 kuub zand , creëerden we een permanente oprit, herstraatten we het plein en plaatsten we kunststof paaltjes. Dit om te voorkomen dat er auto’s zouden worden geparkeerd. Om te zorgen dat de bestrating mooi vlak zou liggen hadden we wel wat professionele hulp nodig. Daarvoor had ik mijn zoon Matthijs gevraagd, die het zand netjes heeft uitgevlakt. We zijn erg blij met het resultaat: schoonheid en effectiviteit gaan straks hand in hand.
Op eigen hok heb ik natuurlijk de laatste weken ook niet stilgezeten. Er is een ronde jongen afgezet, die deze week wordt aangevuld met een tweede ronde van de kwekers. Dan zit het nieuwe onderkomen van de jonge duiven ook écht vol. Ik heb al jarenlang geen drinkpotten meer in de hokken, maar wel de bekende blauwe drinkbakjes. Om de jonge duiven daar vanaf het spenen bekend mee te maken heb ik er nu een poos zes stuks bij elkaar gezet als voerbak. Drinkbak en voerbak hebben nu even dezelfde kleur. Mijn voornemen is om vanaf a.s. weekend de jonge duiven elke weekend in de mand te zetten, voorzien van voer en water. Juist: in diezelfde blauwe bakjes.
Op moment van schrijven zitten de vliegduiven net een dag of 5 gescheiden. Op 5 april worden in ieder geval de dagfondvliegers gekoppeld. Voor de overnachters ga ik nog een keer aan het rekenen, voordat het voor hen zo ver is. Best wel spannend, want de voorbereiding op het seizoen is nu heel anders dan voorheen. Iedereen veel succes gewenst met de opstart van VLIEGSEIZOEN 2022 !!!
Hallo Arnold,
Wat heb je een prachtige site! Leuk om ook je Blog te lezen. Succes met de duifjes..
Groeten,
Hans Huisman
Hallo Hans,
Ik zie jouw reactie nu pas, nu ik weer een nieuw blogbericht heb gemaakt. Ook de moeite van het lezen waard, als ik het zo hoor.
Groet,
Arnold